Skoðun

Um leynda þræði milli Inga Freys, Reynis Trausta­sonar og Guð­mundar í Brimi

Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar

Stundin birti furðulegt viðtal við mig um tengsl okkar Alexanders Moshinsky í Hvíta-Rússlandi í síðasta blaði. Efnislega er þessum skrifum annars vegar ætlað að skapa þeirri fullyrðingu trúverðugt yfirbragð að Vinnslustöðin eða eigendur hennar hafi átt eða eigi About Fish á Tortóla, félag sem síðar eigi fyrirtæki sem flytji fisk til Hvíta-Rússlands, og hins vegar að Alexander Moshinsky hafi lánað eigendum Vinnslustöðvarinnar, þar með sjálfum mér, fjármuni til kaupa á hlutabréfum í Vinnslustöðinni.

Allar þessar fullyrðingar eru kunnuglegar en rangar. Þær eru sameiginlegt hugarfóstur Guðmundar Kristjánssonar, eiganda Brims og fyrrverandi meðeiganda í Vinnslustöðinni, og lögmanns hans, Magnúsar Helga Árnasonar. Ásakanirnar eru enn jafn rakalaus þvættingur og þegar þegar þær voru fyrst bornar á borð forðum fyrir hluthafa Vinnslustöðvarinnar og á opinberum vettvangi. Lygaþvæla verður ekki sannleikur við endurtekningu og endurnýtingu í höndum „rannsóknarliðs“ á vegum Stundarinnar.

Ég tók mig til í tilefni af þessu síðasta útspili Stundarinnar og lagðist í smá rannsóknarvinnu um samskipti við fjölmiðla og sé ástæðu til að birta þær hugleiðingar í fáeinum greinum. Þar legg ég meðal annars til grundvallar samtal okkar Inga Freys Vilhjálmssonar Stundarmanns og eigin niðurstöður og ályktanir sem ég hlýt að draga af því sem við mér blasir.

Við Ingi Freyr áttum langt spjall í síma þar sem hann spurði. Ég svaraði og spurði hann á móti. Afar áhugavert viðtal þar sem ég benti honum á að spillingin væri mun nær okkur en í Hvíta-Rússlandi og nefndi dæmi, þó ekki þetta sem hér fer á eftir. Í lok samtalsins spurði ég Inga Frey hvort hann tæki viðtalið upp, sem hann játaði en hafði ekki getið um í upphafi sem honum bar skilyrðislaust. Ég óskaði eftir afriti af samtalinu en hann hafnaði því. Hvers vegna? Allt þolir ljós sem ég sagði en þolir allt það ljós sem Stundarmaður bar á borð?

Eftir samtalið rifjaðist upp fyrir mér að Ingi Freyr þessi fór að hringja í mig á árið 2012, þá sem blaðamaður DV. Ég lagðist í ,,rannsóknarvinnu“ til rekja þráðinn, mér til skemmtunar og vonandi lesendum þessarar greinar til fróðleiks og upprifjunar á hvernig tilteknir blaðamenn vinna. Ég hef ekki upplýst áður um allar hliðar þessarar fréttar en geri það nú og heimildarmaður minn er sá sami og áður.

Í ágústmánuði 2014 neyddist Reynir Traustason til að viðurkenna að hann hefði þegið 15 milljónir króna frá Guðmundi Kristjánssyni í Brimi gegn því að DV hætti að birta neikvæðar fréttir um sig en sneri sér í staðinn að því að fjalla um Vinnslustöðina! Þetta viðurkenndi Guðmundur Kristjánsson sjálfur, bæði á stjórnarfundi Vinnslustöðvarinnar og opinberlega. Til fróðleiks lesendum greinar þessarar þá er ég heimildarmaður Elliða Vignissonar sem birti færslu á heimasíðu sinni og varð til þess að þeir félagar viðurkenndu samvinnu sína. Í kjölfarið kvaðst Guðmundur ætla að stefna Elliða fyrir rógburð en stóð ekki við hótunina. Reynir viðurkenndi að hafa þegið peninga frá Guðmundi en neitaði því að milljónirnar hefðu haft áhrif á skrif DV.

Í mig hafði hringt maður sem gjörþekkti rekstur DV og upplýst mig um þessar greiðslur. Hann upplýsti mig þá um ýmislegt fleira og hefur nú staðfest nýlega aftur í samtali við mig þetta sem ég ætla að láta eftir mér að birta enda held ég að þau atriði skipti máli fyrir opinbera umræðu um vinnubrögð blaðamanna sem tengjast Stundinni.

Í þágu rannsóknar minnar og að upplýsa almenning er rétt að rekja þráðinn.

DV hafði fjallað með afar neikvæðum hætti um Guðmund Kristjánsson í Brimi, uppnefnt hann í nafnlausum skoðanadálkum sem birtust í blaðinu og í einum slíkum brigslað honum um að hafa limað útgerð sundur og skilið útgerð og byggðalög á Vestfjörðum í sárum, sbr. hér:

Síðar hafði svipaður nafnlaus pistill DV breytt uppnefni Guðmundar úr „vinalausum“ í „skuldlausan“ í kjölfar þess að hann fékk afskrifaðar 20 milljarða króna í Landsbankanum.

Ári síðar, 2012, kvað við nýjan tón í DV. Þá höfðu milljónir króna skipt um eigendur að tjaldabaki og allt orðið gott og fagurt í samskiptum Reynis Traustasonar og Guðmundar Kristjánssonar. Í sama tölublaði DV voru birtar tvær fréttir af Guðmundi þar sem hann skammar Moggann annars vegar fyrir að birta ranga frétt um hann og sömuleiðis er fjallað afskaplega vinsamlega um „baráttujaxlinn“ Guðmund í Brimi og hugmynd hans um að DNA-greina makríl DV mærir svo Guðmund fyrir hafa yfir sér „blæ kímni og visku sem þykir tilbreyting frá hörkunni og áróðrinum sem þykir einkenna LÍÚ“ (!).

Í kjölfarið fóru að birtast greinar og leiðarar, skrifaðir af Inga Frey, þar sem annars vegar er fjallað um mig sem einn af kengskuldsettum eigandum Vinnslustöðvarinnar og hins vegar fabúlerað með það í leiðara að útgerðarfélög beiti þeirri aðferð að láta hagnað af viðskiptum með fisk myndast erlendis til að komast fram hjá gjaldeyrishöftum og að skila réttmætum tekjum inn í þjóðarbúið. Í því sambandi er nefnt að Vinnslustöðin eigi dótturfélagið About Fish, skráð í Þýskalandi, látið í skína að þannig séu hin vafasömu viðskipti stunduð. Meira um það síðar.

Svo vill til að ég fékk nánari upplýsingar um fjármálaleg samskipti Guðmundar í Brimi og Reynis DV-ritstjóra frá heimildarmanni úr herbúðum DV. Sá gaf sig fram árið 2014 og hefur nú staðfest á nýjan leik að þræðirnir hafi legið sem hér segir:

  • DV gaf út þrjá reikninga, hvern um sig að fjárhæð 5 milljónir króna til Brims hf., nú Útgerðarfélags Reykjavíkur.
  • Reikningarnir voru sendir til Brims og færðar þar til bókar sem frádráttarbær kostnaður.
  • Í kjölfarið gaf DV út afsláttarreikning, sömu fjárhæðar. Þar með voru engar tekjur af viðskiptunum til í bókhaldi DV
  • Stjórnendur DV rifu líklega afsláttarreikningana og afhentu þá ekki til Brims og þar stóð því kostnaðurinn óhaggaður.
  • Guðmundur Kristjánsson greiddi reikningana beint inn á tékkareikning Reynis Traustasonar sem svo notaði þessar 15 milljónir króna til hlutafjáraukningar í DV í valdabaráttu sem átti sér stað þar í félaginu.
  • Framkvæmdastjóri DV frá 2012 til 2014 var Jón Trausti Reynisson núverandi aðaleigandi Stundarinnar og sonur Reynis Traustasonar.

Ingi Freyr Vilhjálmsson þarf því ekki að fara yfir Stundarlækinn eftir vatni. Í stað þess að fara með fleipur og þvætting um meint tengsl mín og Vinnslustöðvarinnar við Hvíta-Rússland þarf hann ekki annað en skyggnast um í eigin ranni til að fá þetta líka fína efni í framhaldsseríu í Stundinni um skjalafals, bókhaldssvik, fjárdrátt og spillingu sem tengist DV og Brimi, með sögulegum þræði beint í eigendahóp Stundarinnar sjálfrar.

Veruleikinn getur verið svo yndislega ótrúlegur því nú er Ingi Freyr orðinn aðstoðarrannsakandi Helga Seljan, „rannsóknarritstjóra“ Stundarinnar, – undir stjórn Jóns Trausta Reynissonar!

Neðamál: Stundin hafnaði því að birta þessa grein mína á vef sínum.Ég óskaði eftir að greinin væri birt opin og öllum aðgengileg svo lesendur Stundarinnar hefðu óheftan aðgang að viðbrögðum mínum.

Höfundur er framkvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar.

Fjölmiðlar

Mest lesið


Skoðun

Skoðun

Tjáningar­frelsi

Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar

Sjá meira


×

Mest lesið