Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar 22. maí 2025 12:02 Stríðið á Gaza er hryllilegra en orð fá lýst, um það deilir enginn. En óneitanlega er það dapurlegt að vera vitni að allri þeirri orku sem fer í að mótmæla stríðsátökunum án þess að þessi orka beinist gegn þeim sem mesta ábyrgð ber. Sá aðili virðist vera stikk-frí í allri umræðu. Það er þungbært að horfa og hlusta á annars sæmilega meðalgreint fólk halda því fram fullum fetum að Ísraelsmenn beri einir ábyrgð á ástandinu, og ef þjóðir heims myndu nú bara andskotast til að gyrða sig í brók og taka sig saman um að fordæma Ísrael, slíta stjórnmálasambandinu, setja á viðskiptaþvinganir, banna Ísrael að taka þátt í Eurovision (sem virðist mest áríðandi í hugum furðu margra), rannsaka símakosninguna (sem hlýtur að vera forgangsmál), loka sendiráðunum og almennt séð útskúfa Ísrael úr alþjóðasamfélaginu þá muni allt hrökkva í dúnalogn … og friður og velsæld ríkja um aldur og æfi á Gazaströndinni. Þessi nálgun er í anda slaufunarmenningar "woke" hugmyndafræðinnar, þar sem heilbrigð umræða og staðreyndir eru litin hornauga en þess í stað ræður blind heift og gagnrýnislaus hjarðhegðun í formi sjálfsupphafningar þar sem keppt um hver sé "mest góður", ásamt múgæsingar og nornaveiða gegn þeim sem aðhyllast ekki réttar og viðurkenndar skoðanir - þeim skal umsvifalaust slaufað og útskúfað, allt til að góða fólkið geti haldið áfram að friða eigin samvisku með yfirborðskenndum uppþotum og hávaða. Og þungbærast af öllu er svo að sjá ráðamenn þjóðarinnar kikna undan þessu og taka auðmjúka undir þessar ranghugmyndir og lýðskrum. Staðreyndin er nefninlega sú að jafnvel þótt slegið verði á puttana á Ísrael, her þeirra rekinn heim og Ísrael slaufað úr alþjóðasamfélaginu (og meira að segja bannað að taka þátt í Eurovision) þá mun það ekki duga til að friður og hamingja muni ríkja fyrir botni Miðjarðarhafs. Ástæðan er ríkisstjórn Palestínu - Hamas. Hamas er nefninlega ekki hugprúðir og hjartahreinir föðurlandsvinir og frelsishetjur að berjast fyrir sjálfstæði kúgaðrar þjóðar sem verið er að kremja undir blóðugum skriðbeltum innrásarhers. Aldeilis ekki. Hamas eru hryðjuverkasamtök róttæks öfgatrúarhóps sem hefur það að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísrael (og þar með Gyðingum) af yfirborði Jarðar. Þetta kemur skýrt fram í stofnskrá Hamas frá 1988: tilgangur samtakanna er útrýming Ísraels og Ísraelsku þjóðarinnar, og hefur Hamas aldrei farið í neinar grafgötur með það. Um það ber vitni stanslaus stríðsrekstur Hamas og síendurteknar mannskæðar hryðjuverkaárásir gegn almenningi í Ísrael síðustu fjóra áratugina. Það er einfeldningslegt - og í besta falli barnaskapur - að halda að það sé nóg að þjóðir heims taki sig saman um að slaufa og útskúfa Ísrael, og þá muni allt falla í dúnalogn. Hamas mun nefninlega ekki hætta sínu stríði, heldur mun að öllum líkindum færast kapp í kinn. Sagan frá 2005 mun bara endurtaka sig. Það ár yfirgaf Ísrael Gaza með manni og mús, en hryðjuverkasamtökin Hamas tóku sér nokkur ár í að sleikja sárin, sanka að sér vopnum (og notuðu til þess fjármuni sem alþjóðasamfélagið gaf til uppbyggingar á Gaza en fóru þess í stað í að fylla á vopnabúrin), byggja upp her sinn … og tóku síðan aftur upp þráðinn þar sem frá var horfið og héldu áfram að ráðast á Ísrael. Þetta mun Hamas gera aftur … og aftur … á meðan vel meinandi en illa upplýstir mótmælendur og fréttamenn á Vesturlöndum halda áfram að kokgleypa og endurvarpa hugsunarlaust áróðri „frelsishreyfingarinnar“ Hamas. Ef alþjóðasamfélagið stendur aðgerðarlaust hjá og horfir upp á hryðjuverkasamtök róttækra öfgatrúarmanna halda áratugum saman uppi stríði gegn vestrænu lýðræðissamfélagi - ég tala nú ekki um ef alþjóðasamfélagið hreinlega legst á árarnar með hryðjuverkasamtökunum! - þá spyr maður sig: þegar Ísrael fellur, hvaða land verður þá næst? Verður það England? Þýskaland? Svíþjóð? Eða kanski Frakkland? Í Frakklandi hafa stjórnvöld t.d. vaxandi áhyggjur af hryðjuverkasamtökunum "Bræðralag Múslima" (sem eru svo öfgafull að þau eru meira að segja bönnuð með lögum í mörgum Arabaríkjum). Þau samtök vinna leynt og ljóst að því að grafa undan Frönsku samfélagi, og ef upp úr sýður og í Frakklandi hefjast bein átök milli hersins og hryðjuverkasamtakanna, sem er alls ekki svo fjarlæg sviðsmynd, ætlar þá allt góða fólkið með of mikla frítímann, yfirborðskenndu skoðanirnar og svart-hvítu hálsklútana að hefja fjöldamótmæli og krefjast þess að við slítum stjórnmálasambandi við Frakkland, setjum viðskiptaþvinganir á Frönsku þjóðina, lokum sendiráðinu í París … og rekum Frakkland úr Eurovision? Það er kominn tími til að spyrna við fæti og horfast í augu við rót vandans. Ísrael á ekki í stríði við börn og saklausa borgara: Ísrael á í stríði við öfgatrúarhóp sem hefur að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísraelsku þjóðinni af trúarlegum ástæðum. Einungis með því að aðstoða Ísrael við að rjúfa þennan vítahring ofbeldis og manndrápa með því að uppræta hryðjuverkasamtökin Hamas, hjálpa stríðshrjáðum almenningi á Gaza að losna undan oki ofstækisfullra hryðjuverkarmanna og gera Gaza að vopnlausu svæði mun komast á varanlegur friður. Fyrst þá getur alþjóðasamfélagið farið að hjálpa fólkinu sem þar býr að byggja upp samfélag byggt á gildum umburðarlyndis, mannréttinda og friðar. Höfundur er fréttafíkill. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Þessir píkubörðu menn Eva Hauksdóttir Skoðun Er virkilega hvergi pláss fyrir einhverfan forritara? Elísabet Guðrúnar Jónsdóttir Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun Valkvæð Sýn Hallmundur Albertsson Skoðun Ísland að grotna niður í fjöldaferðamennsku Eggert Sigurbergsson Skoðun Kæra foreldri, verður barnið þitt af verulegum árs- og ævitekjum ? Jón Pétur Zimsen Skoðun Heldur málþófið áfram? Bolli Héðinsson Skoðun Betra námsumhverfi fyrir börn í Reykjavík Bjarnveig Birta Bjarnadóttir Skoðun Hvernig eigum við að mæta gervigreind í skólanum? Geir Finnsson Skoðun Skoðun Skoðun Þegar Guð breytist í ljósmóður – og þegar kvöldmáltíðin breytist í annað en borð Drottins Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Reiði og bjartsýni á COP30 Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Heldur málþófið áfram? Bolli Héðinsson skrifar Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Þessir píkubörðu menn Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Tolladeilur og hagsmunavörn í alþjóðaviðskiptum Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Betra námsumhverfi fyrir börn í Reykjavík Bjarnveig Birta Bjarnadóttir skrifar Skoðun Á sjötugsaldri inn í nýja iðnbyltingu: Ferðalagið mitt og tækifæri Íslands í gervigreind Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ísland að grotna niður í fjöldaferðamennsku Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Er virkilega hvergi pláss fyrir einhverfan forritara? Elísabet Guðrúnar Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjárfesting til framtíðar - Fjárfestum í börnum Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Kæra foreldri, verður barnið þitt af verulegum árs- og ævitekjum ? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Nóvember er tími netsvikara Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Hvernig eigum við að mæta gervigreind í skólanum? Geir Finnsson skrifar Skoðun Valkvæð Sýn Hallmundur Albertsson skrifar Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir skrifar Skoðun Virkjanir í byggð – er farið að lögum? Gerður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hver vill eldast ? Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Frá stressi í sjálfstraust: Skrefin sem skipta máli á prófatíma Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Þögnin, skömmin og kerfið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Logndagur eins og þessi – hugleiðing um vindorkuna Einar Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Er hægt að sigra frjálsan vilja? Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Það þarf bara rétta fólkið Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Keflavíkurlausnin: Innflytjendadómstóll gæti sparað okkur milljarða Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková skrifar Skoðun Hver er uppruni íslam? Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Hvað þýðir „að vera nóg“ Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Nýjar lóðir í betri og bjartari borg Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Tími kominn til að hugsa um landið allt Ingibjörg Isaksen skrifar Sjá meira
Stríðið á Gaza er hryllilegra en orð fá lýst, um það deilir enginn. En óneitanlega er það dapurlegt að vera vitni að allri þeirri orku sem fer í að mótmæla stríðsátökunum án þess að þessi orka beinist gegn þeim sem mesta ábyrgð ber. Sá aðili virðist vera stikk-frí í allri umræðu. Það er þungbært að horfa og hlusta á annars sæmilega meðalgreint fólk halda því fram fullum fetum að Ísraelsmenn beri einir ábyrgð á ástandinu, og ef þjóðir heims myndu nú bara andskotast til að gyrða sig í brók og taka sig saman um að fordæma Ísrael, slíta stjórnmálasambandinu, setja á viðskiptaþvinganir, banna Ísrael að taka þátt í Eurovision (sem virðist mest áríðandi í hugum furðu margra), rannsaka símakosninguna (sem hlýtur að vera forgangsmál), loka sendiráðunum og almennt séð útskúfa Ísrael úr alþjóðasamfélaginu þá muni allt hrökkva í dúnalogn … og friður og velsæld ríkja um aldur og æfi á Gazaströndinni. Þessi nálgun er í anda slaufunarmenningar "woke" hugmyndafræðinnar, þar sem heilbrigð umræða og staðreyndir eru litin hornauga en þess í stað ræður blind heift og gagnrýnislaus hjarðhegðun í formi sjálfsupphafningar þar sem keppt um hver sé "mest góður", ásamt múgæsingar og nornaveiða gegn þeim sem aðhyllast ekki réttar og viðurkenndar skoðanir - þeim skal umsvifalaust slaufað og útskúfað, allt til að góða fólkið geti haldið áfram að friða eigin samvisku með yfirborðskenndum uppþotum og hávaða. Og þungbærast af öllu er svo að sjá ráðamenn þjóðarinnar kikna undan þessu og taka auðmjúka undir þessar ranghugmyndir og lýðskrum. Staðreyndin er nefninlega sú að jafnvel þótt slegið verði á puttana á Ísrael, her þeirra rekinn heim og Ísrael slaufað úr alþjóðasamfélaginu (og meira að segja bannað að taka þátt í Eurovision) þá mun það ekki duga til að friður og hamingja muni ríkja fyrir botni Miðjarðarhafs. Ástæðan er ríkisstjórn Palestínu - Hamas. Hamas er nefninlega ekki hugprúðir og hjartahreinir föðurlandsvinir og frelsishetjur að berjast fyrir sjálfstæði kúgaðrar þjóðar sem verið er að kremja undir blóðugum skriðbeltum innrásarhers. Aldeilis ekki. Hamas eru hryðjuverkasamtök róttæks öfgatrúarhóps sem hefur það að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísrael (og þar með Gyðingum) af yfirborði Jarðar. Þetta kemur skýrt fram í stofnskrá Hamas frá 1988: tilgangur samtakanna er útrýming Ísraels og Ísraelsku þjóðarinnar, og hefur Hamas aldrei farið í neinar grafgötur með það. Um það ber vitni stanslaus stríðsrekstur Hamas og síendurteknar mannskæðar hryðjuverkaárásir gegn almenningi í Ísrael síðustu fjóra áratugina. Það er einfeldningslegt - og í besta falli barnaskapur - að halda að það sé nóg að þjóðir heims taki sig saman um að slaufa og útskúfa Ísrael, og þá muni allt falla í dúnalogn. Hamas mun nefninlega ekki hætta sínu stríði, heldur mun að öllum líkindum færast kapp í kinn. Sagan frá 2005 mun bara endurtaka sig. Það ár yfirgaf Ísrael Gaza með manni og mús, en hryðjuverkasamtökin Hamas tóku sér nokkur ár í að sleikja sárin, sanka að sér vopnum (og notuðu til þess fjármuni sem alþjóðasamfélagið gaf til uppbyggingar á Gaza en fóru þess í stað í að fylla á vopnabúrin), byggja upp her sinn … og tóku síðan aftur upp þráðinn þar sem frá var horfið og héldu áfram að ráðast á Ísrael. Þetta mun Hamas gera aftur … og aftur … á meðan vel meinandi en illa upplýstir mótmælendur og fréttamenn á Vesturlöndum halda áfram að kokgleypa og endurvarpa hugsunarlaust áróðri „frelsishreyfingarinnar“ Hamas. Ef alþjóðasamfélagið stendur aðgerðarlaust hjá og horfir upp á hryðjuverkasamtök róttækra öfgatrúarmanna halda áratugum saman uppi stríði gegn vestrænu lýðræðissamfélagi - ég tala nú ekki um ef alþjóðasamfélagið hreinlega legst á árarnar með hryðjuverkasamtökunum! - þá spyr maður sig: þegar Ísrael fellur, hvaða land verður þá næst? Verður það England? Þýskaland? Svíþjóð? Eða kanski Frakkland? Í Frakklandi hafa stjórnvöld t.d. vaxandi áhyggjur af hryðjuverkasamtökunum "Bræðralag Múslima" (sem eru svo öfgafull að þau eru meira að segja bönnuð með lögum í mörgum Arabaríkjum). Þau samtök vinna leynt og ljóst að því að grafa undan Frönsku samfélagi, og ef upp úr sýður og í Frakklandi hefjast bein átök milli hersins og hryðjuverkasamtakanna, sem er alls ekki svo fjarlæg sviðsmynd, ætlar þá allt góða fólkið með of mikla frítímann, yfirborðskenndu skoðanirnar og svart-hvítu hálsklútana að hefja fjöldamótmæli og krefjast þess að við slítum stjórnmálasambandi við Frakkland, setjum viðskiptaþvinganir á Frönsku þjóðina, lokum sendiráðinu í París … og rekum Frakkland úr Eurovision? Það er kominn tími til að spyrna við fæti og horfast í augu við rót vandans. Ísrael á ekki í stríði við börn og saklausa borgara: Ísrael á í stríði við öfgatrúarhóp sem hefur að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísraelsku þjóðinni af trúarlegum ástæðum. Einungis með því að aðstoða Ísrael við að rjúfa þennan vítahring ofbeldis og manndrápa með því að uppræta hryðjuverkasamtökin Hamas, hjálpa stríðshrjáðum almenningi á Gaza að losna undan oki ofstækisfullra hryðjuverkarmanna og gera Gaza að vopnlausu svæði mun komast á varanlegur friður. Fyrst þá getur alþjóðasamfélagið farið að hjálpa fólkinu sem þar býr að byggja upp samfélag byggt á gildum umburðarlyndis, mannréttinda og friðar. Höfundur er fréttafíkill.
Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun
Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun
Skoðun Þegar Guð breytist í ljósmóður – og þegar kvöldmáltíðin breytist í annað en borð Drottins Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Á sjötugsaldri inn í nýja iðnbyltingu: Ferðalagið mitt og tækifæri Íslands í gervigreind Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Kæra foreldri, verður barnið þitt af verulegum árs- og ævitekjum ? Jón Pétur Zimsen skrifar
Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir skrifar
Skoðun Frá stressi í sjálfstraust: Skrefin sem skipta máli á prófatíma Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Keflavíkurlausnin: Innflytjendadómstóll gæti sparað okkur milljarða Ómar R. Valdimarsson skrifar
Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková skrifar
Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun
Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun