Kennarar segja: „Nóg komið!“ – Verkfall fyrir virðingu og verðskulduð réttindi Jónas Sen skrifar 10. janúar 2025 10:45 Það er með ólíkindum að við sem kennarar finnum okkur í stöðu þar sem eina leiðin til að ná fram réttindum okkar og bættum starfsskilyrðum er að grípa til verkfalls. Verkfall, sem skellur væntanlega á um mánaðamótin, er ekki aðeins yfirlýsing um óánægju, heldur hávær krafa um skilning á því hversu mikilvægt kennarastarfið er fyrir framtíð þjóðarinnar. Stór ábyrgð og vaxandi kröfur Kennarastarfið er gríðarlega krefjandi og ábyrgðarmikið. Við erum samofin menntun og velferð næstu kynslóðar og okkar starf skiptir sköpum fyrir mótun framtíðarinnar. Með síauknum kröfum um fjölbreyttari kennsluhætti, tæknivæðingu, stjórnunarstörf, fjölmenningu í skólastofunni og ótal aðra þætti, hefur álagið á kennara aukist til muna. Engu að síður hafa laun og starfskjör verið of lág um langt skeið og ríma illa við þær menntunar- og reynslukröfur sem gerðar eru til okkar. Skólastofan sem endurspeglar samfélagið Á sama tíma hefur opinber umræða oft sniðið kennurum þröngan stakk. Okkur er ætlað að leysa ótrúlegustu samfélagsleg verkefni – allt frá forvörnum gegn einelti og vímuefnum, til kennslu nemenda með sérþarfir – oft með takmörkuðum úrræðum og óraunhæfum væntingum. Skólar eru í raun orðnir eins konar félagsmiðstöðvar samfélagsins þar sem kennarar sinna ótal hlutverkum umfram grunnkennslu. Barátta kennara snýst því ekki eingöngu um laun, heldur um bættan aðbúnað og raunhæfari kröfur sem samræmast þessari víðtæku ábyrgð. Starf sem fylgir þér heim Kennarar eiga það til að vinna langt umfram venjulegan vinnutíma, oftar en ekki án beinnar umbunar. Með verkfallinu krefjumst við þess að fá raunverulega viðurkenningu á mikilvægi starfsins. Daglega sýnum við metnað, sköpunargleði og umhyggju í starfi, enda kallar starfið ekki einungis á okkur milli klukkan átta og fjögur – eða miklu lengur fyrir okkur sem kennum tónlist; það fylgir okkur heim í undirbúning, prófalestri, foreldrasamstarfi og ráðgjöf nemenda. Síðasta úrræðið Verkfall er neyðarbrauð, síðasta leiðin sem við grípum til þegar raddir okkar heyrast ekki lengur og samningaleiðin þverr. Samstaða kennara er grundvöllur þess að knýja fram umbætur sem nýtast ekki aðeins okkur, heldur einnig menntakerfinu, nemendum og samfélaginu í heild. Þegar komið er að sjálfum hornsteini samfélagsins – menntun næstu kynslóða – verða stjórnvöld, sveitarfélög, foreldrar og aðrir að taka undir kröfur kennara og bjóða sanngjörn laun og bærilegar starfsaðstæður. Saman fyrir betra menntakerfi Við vonum að yfirvofandi verkfall veki athygli á mikilvægi kennarastarfsins og knýi fram varanlegar breytingar sem allir njóta góðs af – nemendur, kennarar og samfélagið í heild. Með sameinaðri baráttu og skýrum kröfum munum við geta byggt upp enn sterkara og réttlátara menntakerfi sem tryggir börnum og ungmennum bestu mögulegu kennslu og framtíð. Höfundur er tónlistarkennari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Grunnskólar Kjaramál Mest lesið Þorgerður í sömu vörn og varðstjórinn Tómas Þór Þórðarson Skoðun Mamma fékk fjórar milljónir fyrir að eignast þig í apríl Guðfinna Kristín Björnsdóttir Skoðun Horfir barnið þitt á klám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir Skoðun „Hugsanleg áhrif“ Íslands innan ESB Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 34 milljónir fyrir póstnúmerið Elliði Vignisson Skoðun Láttu ekki svindla á þér við jólainnkaupin Inga María Backman Skoðun Duga aðgerðir ríkistjórnarinnar til að rífa fjölda eldri borgara úr fátæktargildrunni? Björn Snæbjörnsson Skoðun Túlkun gagna er ábyrgð Joanna Marcinkowska Skoðun Hvaða einkennir góðan stjórnmálamann? Berglind Guðmundsdóttir Skoðun Lestrarkunnátta barna batnar ekki með einni bók á hverja fimmtán nemendur Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar stórútgerðin gleypir allt – er kominn tími á norskar lausnir? Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Óstaðsettir í hús Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins hefur bætt hag aldraðra og öryrkja Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Láttu ekki svindla á þér við jólainnkaupin Inga María Backman skrifar Skoðun Duga aðgerðir ríkistjórnarinnar til að rífa fjölda eldri borgara úr fátæktargildrunni? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Túlkun gagna er ábyrgð Joanna Marcinkowska skrifar Skoðun Lífsstílshljómkviðan: öndun í köldum potti Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Bandaríkjaher, upphaf og innleiðing vatnsúðakerfa Snæbjörn R Rafnsson skrifar Skoðun Sameinumst í að enda stafrænt ofbeldi gegn fötluðum konum Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Er munur á trú og trúarbrögðum? Árni Gunnarsson skrifar Skoðun Hvaða einkennir góðan stjórnmálamann? Berglind Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samstarf og samhæfing á breiðum grunni þjóðaröryggis Víðir Reynisson skrifar Skoðun 10 tonn af textíl á dag Birgitta Stefánsdóttir,Freyja Pétursdóttir skrifar Skoðun Sjúkraliðar er fólkið sem skiptir máli Sandra B. Franks skrifar Skoðun Hversu ört getur höfuðborgin stefnt að breyttum ferðavenjum? Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Horfir barnið þitt á klám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Frá friðarsjálfsblekkingu til raunverulegs öryggis Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Lestrarkunnátta barna batnar ekki með einni bók á hverja fimmtán nemendur Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður í sömu vörn og varðstjórinn Tómas Þór Þórðarson skrifar Skoðun Hver er staða fæðuöryggis á Íslandi? Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun „Hugsanleg áhrif“ Íslands innan ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Frá friði til vígvæðingar: Höfnum nýrri varnar- og öryggisstefnu utanríkisráðherra Steinunn Þóra Árnadóttir,Einar Ólafsson skrifar Skoðun Þungaflutningar og vegakerfið okkar Haraldur Þór Jónsson skrifar Skoðun Stærsta öryggismál barna í dag eru samskipti, mörk og viðbrögð við grun um ofbeldi Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum ólöglegan flutning barna Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Inga Sæland sendir reikninginn á næsta borð Einar Þorsteinsson skrifar Skoðun Erlendar rætur: Hornsteinn framfara, ekki ógn Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Virðingarleysið meiðir Sigurbjörg Ottesen skrifar Skoðun Kjarninn og hismið Magnús Magnússon skrifar Skoðun „Hættu að kenna innflytjendum um að tala ekki íslensku. Við erum ekki vandamálið“ Ian McDonald skrifar Sjá meira
Það er með ólíkindum að við sem kennarar finnum okkur í stöðu þar sem eina leiðin til að ná fram réttindum okkar og bættum starfsskilyrðum er að grípa til verkfalls. Verkfall, sem skellur væntanlega á um mánaðamótin, er ekki aðeins yfirlýsing um óánægju, heldur hávær krafa um skilning á því hversu mikilvægt kennarastarfið er fyrir framtíð þjóðarinnar. Stór ábyrgð og vaxandi kröfur Kennarastarfið er gríðarlega krefjandi og ábyrgðarmikið. Við erum samofin menntun og velferð næstu kynslóðar og okkar starf skiptir sköpum fyrir mótun framtíðarinnar. Með síauknum kröfum um fjölbreyttari kennsluhætti, tæknivæðingu, stjórnunarstörf, fjölmenningu í skólastofunni og ótal aðra þætti, hefur álagið á kennara aukist til muna. Engu að síður hafa laun og starfskjör verið of lág um langt skeið og ríma illa við þær menntunar- og reynslukröfur sem gerðar eru til okkar. Skólastofan sem endurspeglar samfélagið Á sama tíma hefur opinber umræða oft sniðið kennurum þröngan stakk. Okkur er ætlað að leysa ótrúlegustu samfélagsleg verkefni – allt frá forvörnum gegn einelti og vímuefnum, til kennslu nemenda með sérþarfir – oft með takmörkuðum úrræðum og óraunhæfum væntingum. Skólar eru í raun orðnir eins konar félagsmiðstöðvar samfélagsins þar sem kennarar sinna ótal hlutverkum umfram grunnkennslu. Barátta kennara snýst því ekki eingöngu um laun, heldur um bættan aðbúnað og raunhæfari kröfur sem samræmast þessari víðtæku ábyrgð. Starf sem fylgir þér heim Kennarar eiga það til að vinna langt umfram venjulegan vinnutíma, oftar en ekki án beinnar umbunar. Með verkfallinu krefjumst við þess að fá raunverulega viðurkenningu á mikilvægi starfsins. Daglega sýnum við metnað, sköpunargleði og umhyggju í starfi, enda kallar starfið ekki einungis á okkur milli klukkan átta og fjögur – eða miklu lengur fyrir okkur sem kennum tónlist; það fylgir okkur heim í undirbúning, prófalestri, foreldrasamstarfi og ráðgjöf nemenda. Síðasta úrræðið Verkfall er neyðarbrauð, síðasta leiðin sem við grípum til þegar raddir okkar heyrast ekki lengur og samningaleiðin þverr. Samstaða kennara er grundvöllur þess að knýja fram umbætur sem nýtast ekki aðeins okkur, heldur einnig menntakerfinu, nemendum og samfélaginu í heild. Þegar komið er að sjálfum hornsteini samfélagsins – menntun næstu kynslóða – verða stjórnvöld, sveitarfélög, foreldrar og aðrir að taka undir kröfur kennara og bjóða sanngjörn laun og bærilegar starfsaðstæður. Saman fyrir betra menntakerfi Við vonum að yfirvofandi verkfall veki athygli á mikilvægi kennarastarfsins og knýi fram varanlegar breytingar sem allir njóta góðs af – nemendur, kennarar og samfélagið í heild. Með sameinaðri baráttu og skýrum kröfum munum við geta byggt upp enn sterkara og réttlátara menntakerfi sem tryggir börnum og ungmennum bestu mögulegu kennslu og framtíð. Höfundur er tónlistarkennari.
Duga aðgerðir ríkistjórnarinnar til að rífa fjölda eldri borgara úr fátæktargildrunni? Björn Snæbjörnsson Skoðun
Lestrarkunnátta barna batnar ekki með einni bók á hverja fimmtán nemendur Eydís Inga Valsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar stórútgerðin gleypir allt – er kominn tími á norskar lausnir? Kjartan Sveinsson skrifar
Skoðun Duga aðgerðir ríkistjórnarinnar til að rífa fjölda eldri borgara úr fátæktargildrunni? Björn Snæbjörnsson skrifar
Skoðun Lestrarkunnátta barna batnar ekki með einni bók á hverja fimmtán nemendur Eydís Inga Valsdóttir skrifar
Skoðun Frá friði til vígvæðingar: Höfnum nýrri varnar- og öryggisstefnu utanríkisráðherra Steinunn Þóra Árnadóttir,Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Stærsta öryggismál barna í dag eru samskipti, mörk og viðbrögð við grun um ofbeldi Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun „Hættu að kenna innflytjendum um að tala ekki íslensku. Við erum ekki vandamálið“ Ian McDonald skrifar
Duga aðgerðir ríkistjórnarinnar til að rífa fjölda eldri borgara úr fátæktargildrunni? Björn Snæbjörnsson Skoðun
Lestrarkunnátta barna batnar ekki með einni bók á hverja fimmtán nemendur Eydís Inga Valsdóttir Skoðun