Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar 3. október 2024 13:33 Atburðarásin í stuttu máli Að þessu sinni hófst ófriðurinn með innrás Hamas í Ísrael 7. okt.´23. Þeir drepa þar meira en 1200 manns og taka yfir 200 gísla, segjast vera að minna á mál Palestínu sem þeim virtust gleymd. Hefnd Ísraels fljótlega og næstu tólf mánuði leggja þeir Gaza í rúst, drepa meira en 41þús. (eru enn að) og særa yfir 100 þúsund með vestrænum þungavopnum, allt sagt með það að markmiði útrýma Hamas sem hefur enn ekki tekist. Hezbollah gerir stakar árásir á Ísrael til stuðnings Palestínu allan tímann, ásamt Hútum í Jemen, sem veldur því að flytja þarf tugi þúsunda frá norðurhéruðum Ísraels í öryggisskyni. Járnhvelfing Bandaríkjanna yfir Ísrael eyðir flestum sendingum og kemur í veg fyrir mannfall. Ísrael gerir síðan stórfellda árás í Líbanon, drepur yfirmann Hezbollah og er þegar búið að drepa flesta yfirmenn þeirra. Hálf til ein milljón Líbana er á flótta. Arabar segja enn einu sinni að þeir hætti ekki fyrr en árásum síonista á Gaza linni. Þeir vilja ekki frið Nú hefur það komið vel í ljós að síonistar í Ísrael vilja ekki frið. Þeir leika fórnarlambið en hafa þó öll ráð svæðisins í hendi sér; geta ekki um frjálst höfuð strokið. Fyrst voru þeir fórnarlamb Hamas, réttilega í byrjun, en 12 mánaða „vörn“ þeirra var súrrealísk manndrápsorgía. Þeir lögðu svæðið í rúst og Alþjóðadómstóllinn í Haag er að fjalla um hugsanlega tilraun þeirra til þjóðarmorðs á Gaza. Nú eru þeir byrjaðir að leggja Líbanon í rúst. Allt er þetta nánast í beinni útsendingu. Þeir eru búnir að senda Írönum þau skilaboð að hinn langi armur Ísraels muni ná til allra sem reyni að gera þeim skráveifu. Tilfellið er að með vopnasendingum Bandaríkjanna er Ísrael langt á undan þessum svokölluðu hryðuverkasamtökum í hernaðargetu. Enda er það Ísrael sem fremur mestu hryðjuverkin. Lítum á skilgreiningu á hryðjuverki: ódæðisverk, manndráp, limlesting. Og þegar við bætist þessi skilningur: ódæðisverk sem beinist gegn almennum borgurum, þá er það nokkuð borðleggjandi hverjir fremja mestu hryðjuverkin. Hefnd út yfir gröf og dauða Ísrael hefur drepið tugi þúsunda á Gaza, 1000 manns á Vesturbakkanum og hundruð, bráðum þúsundir í Líbanon. Alltaf segjast þeir vera að skjóta á Hamas og Hezbollah. En að drepa öll þessi börn og konur og almenning getur ekki talist annað en hryðjuverk, stríðsglæpur. Svo eyðileggja þeir heilu göturnar á Vesturbakkanum með jarðýtum, drepa þar og handtaka fólk að næturþeli, fara jafnvel með skurðgröfur á grafreiti fólksins og róta moldinni ofan af hinum látnu. Það lærðu þeir af nazistum eins og fleira. Meira en 10 þúsund Palestínumenn sitja nú í fangelsum síonista. Og Biden sem er með frið á vörum í hverri ræðu, er eini Bandaríkjaforsetinn fram að þessu, sem hefur ekki sett síonistum nein mörk. Nú gleðjast þeir allir yfir morðinu á Hassan Nasrallah og fleiri leiðtogum Hezbollah. Það er ekkert minnst á að það er alþjóðlegt bann við að nota svona öflugar djúpsprengjur inni í íbúðahverfum. Nú er Kaninn ekkert lengur að tala um allan þann almenning sem fellur í slíkri árás. Nei, ekkert er minnst á það lengur að fara þurfi varlega, drepa færri konur og börn. Ísrael gerir ekkert rangt, hefur aldrei gert og mun aldrei gera neitt rangt, að mati Kanans. Síonistar vilja stríð Það hefur margsinnis komið fram að þjóðarmorðið á Gaza er undirrót hinna tiltölulega máttlausu árása araba á fullkomið varnarkerfið sem Kaninn hefur komið upp yfir Ísrael, járnhvelfinguna, „The Iron dome“, eins og þeir kalla það. Nú síðast gerðu Íranir mikla árás á Ísrael en öll skeyti þeirra voru skotin niður. Íranir áttu harma að hefna eftir röð árása síonista innan og utan Írans. Þyngst vegur þó morðið á Nasralla og Hanyieh sem var pólitískur leiðtogi Hamas og aðalsamningamaður. Hann skutu þeir niður innan Írans! Þegar allt kemur til alls er málið þó svo einfalt að ef síonistar hættu að drepa börn konur og almenning á Gaza, myndi árásum araba á Ísrael linna. Arabar þurfa að vísu tryggingu fyrir því að komið verði á sjálfstæðu ríki Palestínumanna. Hana vilja síonistar ekki gefa. Þeir vilja ekkert slíkt ríki. Það átti að verða til með samningunum sem kenndir eru við Osló. Ofstækismaðurinn sem drap Rabín forsætisráðherra Ísraels er af sama meiði og þeir sem nú fara með stjórn Ísraels, menn eins og Smotrich og Ben-Gvir: Allt hægri sinnaðir trúarofstækismenn. Enda eru þetta ráðherrarnir sem ásamt Bíbí sjálfum vilja ekki semja um frið. Þessir menn halda að hægt sé að slökkva frelsisneistann með sprengjum. Þeir vilja vera í stríði við nágranna sína. Útrýma Hamas, útrýma Hezbollah. En þar sem báðar þessar hreyfingar tengjast trú araba, verður þeim ekki útrýmt. Ekki er hægt að útrýma hugmyndafræði, hún mun alltaf skjóta upp kollinum, sama hvursu marga fylgismenn hennar þú drepur. Og allir vita hvað verður um Bíbí ef samið verður um frið. Þessir menn vilja halda áfram stríðinu. Þeir trúa því að hægt sé að koma á friði með sprengjum. Að hafa friðinn Eina leiðin fyrir þetta fólk er að semja um frið. Þarna verður óbyggilegt meðan stríð geisar. Nú hafa tugir þúsunda Ísraelsmanna flúið heimili sín vegna ótta við Hezbollah og hálf til ein milljón Líbana er á flótta og hrakhólum. Að ekki sé talað um ástandið á Gaza þar sem allt er í rúst. Síonistar eru nú að uppskera ávexti áratuga hernáms, morða og innrása. Hezbollah samtökin voru stofnuð í kjölfar innrásar Ísraels í Líbanon 1982 og Hamas í fyrstu Intifada uppreisn Palestínumanna sem hófst í desember 1987. Þannig eru síonistar nú að glíma við samtök sem voru beinlínis stofnuð þeim til höfuðs vegna hernaðar þeirra og áratuga hernáms Palestínu. Þeir segjast vilja frið, því laug Bíbí að Sameinuðu þjóðunum um daginn. Hann vill ekki frið, hefur staðið gegn friði frá upphafi þjóðarmorðsins á Gaza. Þessir menn og ísraelska þjóðin mun ekki upplifa frið fyrr en hernáminu lýkur og Palestína verður sjálfstætt ríki. Núna eru þeir með sprengingum og morðum að efla þau samtök sem þeir berjast gegn og framleiða ný sem munu berjast gegn síonistum með kjafti og klóm þar til frelsi Palestínu verður að veruleika. Þessar endurteknu árásir með bandarískum þungavopnum eru eins og olía á eldinn sem logar í brjósti hinna kúguðu. Því munu sprengjur ekki breyta, hversu djúpt sem þær grafa sig. Eftirmáli Samkvæmt fréttum í dag (2.10.) eru síonistar að íhuga árásir á kjarnorkuver í Íran eftir stórfellda árás Írana í gær. Allar þeirra hátt í 200 flaugar voru að vísu skotnar niður af hinum langa USArmi Ísraels. Morð þeirra á Gaza hafa aukist. Um 100 féllu í dag. Heilu fjölskyldurnar eru þurrkaðar út sem fyrr. Við spyrjum að leikslokum. Höfundur er tónlistarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ingólfur Steinsson Átök í Ísrael og Palestínu Ísrael Bandaríkin Mest lesið Er virkilega hvergi pláss fyrir einhverfan forritara? Elísabet Guðrúnar Jónsdóttir Skoðun Þessir píkubörðu menn Eva Hauksdóttir Skoðun Ísland að grotna niður í fjöldaferðamennsku Eggert Sigurbergsson Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun Getulausar getraunir Daði Laxdal Gautason Skoðun Hvernig eigum við að mæta gervigreind í skólanum? Geir Finnsson Skoðun Ríkið græðir á eigin framkvæmdum Jónína Brynjólfsdóttir Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun Skoðun Skoðun Þegar Guð breytist í ljósmóður – og þegar kvöldmáltíðin breytist í annað en borð Drottins Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Reiði og bjartsýni á COP30 Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Heldur málþófið áfram? Bolli Héðinsson skrifar Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Þessir píkubörðu menn Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Tolladeilur og hagsmunavörn í alþjóðaviðskiptum Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Betra námsumhverfi fyrir börn í Reykjavík Bjarnveig Birta Bjarnadóttir skrifar Skoðun Á sjötugsaldri inn í nýja iðnbyltingu: Ferðalagið mitt og tækifæri Íslands í gervigreind Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ísland að grotna niður í fjöldaferðamennsku Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Er virkilega hvergi pláss fyrir einhverfan forritara? Elísabet Guðrúnar Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjárfesting til framtíðar - Fjárfestum í börnum Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Kæra foreldri, verður barnið þitt af verulegum árs- og ævitekjum ? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Nóvember er tími netsvikara Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Hvernig eigum við að mæta gervigreind í skólanum? Geir Finnsson skrifar Skoðun Valkvæð Sýn Hallmundur Albertsson skrifar Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir skrifar Skoðun Virkjanir í byggð – er farið að lögum? Gerður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hver vill eldast ? Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Frá stressi í sjálfstraust: Skrefin sem skipta máli á prófatíma Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Þögnin, skömmin og kerfið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Logndagur eins og þessi – hugleiðing um vindorkuna Einar Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Er hægt að sigra frjálsan vilja? Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Það þarf bara rétta fólkið Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Keflavíkurlausnin: Innflytjendadómstóll gæti sparað okkur milljarða Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková skrifar Skoðun Hver er uppruni íslam? Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Hvað þýðir „að vera nóg“ Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Nýjar lóðir í betri og bjartari borg Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Tími kominn til að hugsa um landið allt Ingibjörg Isaksen skrifar Sjá meira
Atburðarásin í stuttu máli Að þessu sinni hófst ófriðurinn með innrás Hamas í Ísrael 7. okt.´23. Þeir drepa þar meira en 1200 manns og taka yfir 200 gísla, segjast vera að minna á mál Palestínu sem þeim virtust gleymd. Hefnd Ísraels fljótlega og næstu tólf mánuði leggja þeir Gaza í rúst, drepa meira en 41þús. (eru enn að) og særa yfir 100 þúsund með vestrænum þungavopnum, allt sagt með það að markmiði útrýma Hamas sem hefur enn ekki tekist. Hezbollah gerir stakar árásir á Ísrael til stuðnings Palestínu allan tímann, ásamt Hútum í Jemen, sem veldur því að flytja þarf tugi þúsunda frá norðurhéruðum Ísraels í öryggisskyni. Járnhvelfing Bandaríkjanna yfir Ísrael eyðir flestum sendingum og kemur í veg fyrir mannfall. Ísrael gerir síðan stórfellda árás í Líbanon, drepur yfirmann Hezbollah og er þegar búið að drepa flesta yfirmenn þeirra. Hálf til ein milljón Líbana er á flótta. Arabar segja enn einu sinni að þeir hætti ekki fyrr en árásum síonista á Gaza linni. Þeir vilja ekki frið Nú hefur það komið vel í ljós að síonistar í Ísrael vilja ekki frið. Þeir leika fórnarlambið en hafa þó öll ráð svæðisins í hendi sér; geta ekki um frjálst höfuð strokið. Fyrst voru þeir fórnarlamb Hamas, réttilega í byrjun, en 12 mánaða „vörn“ þeirra var súrrealísk manndrápsorgía. Þeir lögðu svæðið í rúst og Alþjóðadómstóllinn í Haag er að fjalla um hugsanlega tilraun þeirra til þjóðarmorðs á Gaza. Nú eru þeir byrjaðir að leggja Líbanon í rúst. Allt er þetta nánast í beinni útsendingu. Þeir eru búnir að senda Írönum þau skilaboð að hinn langi armur Ísraels muni ná til allra sem reyni að gera þeim skráveifu. Tilfellið er að með vopnasendingum Bandaríkjanna er Ísrael langt á undan þessum svokölluðu hryðuverkasamtökum í hernaðargetu. Enda er það Ísrael sem fremur mestu hryðjuverkin. Lítum á skilgreiningu á hryðjuverki: ódæðisverk, manndráp, limlesting. Og þegar við bætist þessi skilningur: ódæðisverk sem beinist gegn almennum borgurum, þá er það nokkuð borðleggjandi hverjir fremja mestu hryðjuverkin. Hefnd út yfir gröf og dauða Ísrael hefur drepið tugi þúsunda á Gaza, 1000 manns á Vesturbakkanum og hundruð, bráðum þúsundir í Líbanon. Alltaf segjast þeir vera að skjóta á Hamas og Hezbollah. En að drepa öll þessi börn og konur og almenning getur ekki talist annað en hryðjuverk, stríðsglæpur. Svo eyðileggja þeir heilu göturnar á Vesturbakkanum með jarðýtum, drepa þar og handtaka fólk að næturþeli, fara jafnvel með skurðgröfur á grafreiti fólksins og róta moldinni ofan af hinum látnu. Það lærðu þeir af nazistum eins og fleira. Meira en 10 þúsund Palestínumenn sitja nú í fangelsum síonista. Og Biden sem er með frið á vörum í hverri ræðu, er eini Bandaríkjaforsetinn fram að þessu, sem hefur ekki sett síonistum nein mörk. Nú gleðjast þeir allir yfir morðinu á Hassan Nasrallah og fleiri leiðtogum Hezbollah. Það er ekkert minnst á að það er alþjóðlegt bann við að nota svona öflugar djúpsprengjur inni í íbúðahverfum. Nú er Kaninn ekkert lengur að tala um allan þann almenning sem fellur í slíkri árás. Nei, ekkert er minnst á það lengur að fara þurfi varlega, drepa færri konur og börn. Ísrael gerir ekkert rangt, hefur aldrei gert og mun aldrei gera neitt rangt, að mati Kanans. Síonistar vilja stríð Það hefur margsinnis komið fram að þjóðarmorðið á Gaza er undirrót hinna tiltölulega máttlausu árása araba á fullkomið varnarkerfið sem Kaninn hefur komið upp yfir Ísrael, járnhvelfinguna, „The Iron dome“, eins og þeir kalla það. Nú síðast gerðu Íranir mikla árás á Ísrael en öll skeyti þeirra voru skotin niður. Íranir áttu harma að hefna eftir röð árása síonista innan og utan Írans. Þyngst vegur þó morðið á Nasralla og Hanyieh sem var pólitískur leiðtogi Hamas og aðalsamningamaður. Hann skutu þeir niður innan Írans! Þegar allt kemur til alls er málið þó svo einfalt að ef síonistar hættu að drepa börn konur og almenning á Gaza, myndi árásum araba á Ísrael linna. Arabar þurfa að vísu tryggingu fyrir því að komið verði á sjálfstæðu ríki Palestínumanna. Hana vilja síonistar ekki gefa. Þeir vilja ekkert slíkt ríki. Það átti að verða til með samningunum sem kenndir eru við Osló. Ofstækismaðurinn sem drap Rabín forsætisráðherra Ísraels er af sama meiði og þeir sem nú fara með stjórn Ísraels, menn eins og Smotrich og Ben-Gvir: Allt hægri sinnaðir trúarofstækismenn. Enda eru þetta ráðherrarnir sem ásamt Bíbí sjálfum vilja ekki semja um frið. Þessir menn halda að hægt sé að slökkva frelsisneistann með sprengjum. Þeir vilja vera í stríði við nágranna sína. Útrýma Hamas, útrýma Hezbollah. En þar sem báðar þessar hreyfingar tengjast trú araba, verður þeim ekki útrýmt. Ekki er hægt að útrýma hugmyndafræði, hún mun alltaf skjóta upp kollinum, sama hvursu marga fylgismenn hennar þú drepur. Og allir vita hvað verður um Bíbí ef samið verður um frið. Þessir menn vilja halda áfram stríðinu. Þeir trúa því að hægt sé að koma á friði með sprengjum. Að hafa friðinn Eina leiðin fyrir þetta fólk er að semja um frið. Þarna verður óbyggilegt meðan stríð geisar. Nú hafa tugir þúsunda Ísraelsmanna flúið heimili sín vegna ótta við Hezbollah og hálf til ein milljón Líbana er á flótta og hrakhólum. Að ekki sé talað um ástandið á Gaza þar sem allt er í rúst. Síonistar eru nú að uppskera ávexti áratuga hernáms, morða og innrása. Hezbollah samtökin voru stofnuð í kjölfar innrásar Ísraels í Líbanon 1982 og Hamas í fyrstu Intifada uppreisn Palestínumanna sem hófst í desember 1987. Þannig eru síonistar nú að glíma við samtök sem voru beinlínis stofnuð þeim til höfuðs vegna hernaðar þeirra og áratuga hernáms Palestínu. Þeir segjast vilja frið, því laug Bíbí að Sameinuðu þjóðunum um daginn. Hann vill ekki frið, hefur staðið gegn friði frá upphafi þjóðarmorðsins á Gaza. Þessir menn og ísraelska þjóðin mun ekki upplifa frið fyrr en hernáminu lýkur og Palestína verður sjálfstætt ríki. Núna eru þeir með sprengingum og morðum að efla þau samtök sem þeir berjast gegn og framleiða ný sem munu berjast gegn síonistum með kjafti og klóm þar til frelsi Palestínu verður að veruleika. Þessar endurteknu árásir með bandarískum þungavopnum eru eins og olía á eldinn sem logar í brjósti hinna kúguðu. Því munu sprengjur ekki breyta, hversu djúpt sem þær grafa sig. Eftirmáli Samkvæmt fréttum í dag (2.10.) eru síonistar að íhuga árásir á kjarnorkuver í Íran eftir stórfellda árás Írana í gær. Allar þeirra hátt í 200 flaugar voru að vísu skotnar niður af hinum langa USArmi Ísraels. Morð þeirra á Gaza hafa aukist. Um 100 féllu í dag. Heilu fjölskyldurnar eru þurrkaðar út sem fyrr. Við spyrjum að leikslokum. Höfundur er tónlistarmaður.
Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun
Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun
Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun
Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun
Skoðun Þegar Guð breytist í ljósmóður – og þegar kvöldmáltíðin breytist í annað en borð Drottins Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Á sjötugsaldri inn í nýja iðnbyltingu: Ferðalagið mitt og tækifæri Íslands í gervigreind Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Kæra foreldri, verður barnið þitt af verulegum árs- og ævitekjum ? Jón Pétur Zimsen skrifar
Skoðun Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir skrifar
Skoðun Frá stressi í sjálfstraust: Skrefin sem skipta máli á prófatíma Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Keflavíkurlausnin: Innflytjendadómstóll gæti sparað okkur milljarða Ómar R. Valdimarsson skrifar
Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková skrifar
Gervigreindin brotlendir: Notendum fækkar, áhugi minnkar, ávinningur enginn, traustið núll Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun
Draumurinn um jafna foreldraábyrgð sem varð að martröð þolenda ofbeldis í nánum samböndum Sigrún Sif Eyfeld Jóelsdóttir,Kolbrún Dögg Arnardóttir Skoðun
Af hverju er ekki hægt að framfylgja ákvörðunum Útlendingastofnunar? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun
Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun