Ég er enn mótmælandi Arnar Guðmundsson skrifar 28. janúar 2009 05:00 Ég mótmæli því að við stefnum tækifærum barnanna okkar til að búa við góð lífskjör og öflugt velferðar- og menntakerfi í hættu með ábyrgðarleysi í kjölfar fjármálakreppunnar. Þess vegna eru mínar kröfur í mótmælunum fáar en efnislegar og óháðar ríkisstjórnarmynstri. Ég krefst þess að stjórnvöld, framfylgi hratt og fumlaust þeirri aðgerðaáætlun sem sett var fram í Viljayfirlýsingu ríkisstjórnar til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins til að leysa hér úr bráðri gjaldeyris- og fjármálakreppu og skapi þannig eðlilegar forsendur fyrir tekjuöflun þjóðarinnar, atvinnu og velferð með endurreisn atvinnulífs og utanríkisviðskipta. Þjóðin þarf að þekkja markmiðið, verkáætlunina og hver ber pólitíska og faglega ábyrgð á hverju skrefi. Árangur næst aðeins ef allir gerendur innan stjórnkerfisins eru valdir til verka á grundvelli hæfni og þekkingar. Þannig eflum líka við traust umheimsins. Yfirlýsing um aðildarumsókn að ESB og upptöku evru þjónar sama hlutverki og svarar þeirri brennandi spurningu hver framtíðin sé í peningamálum þjóðarinnar. Framtíðarsýn og trúverðug áætlun er forsenda þess að afstýra fjármagnsflótta. Stöndum við skuldbindingarGanga verður skipulega til samninga við erlenda fjárfesta sem eiga hundruð milljarða inni í krónunni um skipti á bréfum sínum og erlendum eignum lífeyrissjóða og banka framhjá gjaldeyrismarkaði svo hægt sé að afnema gjaldeyrishöftin en það er m.a. forsenda þess að við getum fengið hingað erlendar fjárfestingar í náinni framtíð. Ganga verður frá samningum við erlenda kröfuhafa í bú gömlu bankanna og vegna skuldbindinga Íslendinga gagnvart innstæðutryggingum á EES svæðinu til að tryggja opna greiðslumiðlun til og frá landinu og gera það mögulegt að alþjóðlegir lánsfjármarkaðir opnist Íslandi á ný. Lokun þeirra til lengri tíma þýddi stöðnun í atvinnulífi og þar með ómælda lífskjara- og velferðarskerðingu. Eigingirni að borga ekkiÍ mínum huga væri það hámark eigingirninnar og tillitsleysi gagnvart börnunum mínum að velta byrðunum af Hrunadansi minnar kynslóðar yfir á þau með því að neita að standa við þær skuldbindingar sem við stofnuðum til. Þær eru þekktar og útlistaðar í Viljayfirlýsingunni til AGS. Því fer fjarri að ætlunin sé að borga allar kröfur enda meginmarkmiðið að gæta jafnræðis og fá alþjóðlega viðurkenningu á uppgjörsleiðinni, jafnvel þótt kröfuhafar fái bara brot af sínum kröfum greiddar úr búum gömlu bankanna. Sú leið að borga ekki einhverjar ótilgreindar skuldbindingar, sem ég hef m.a. heyrt bæði Davíð Oddsson, formann stjórnar Seðlabankans, og Steingrím Sigfússon, formann VG, ýja að, er væntanlega til þess hugsuð að létta byrðum af okkur á nokkrum næstu árum en gerir um leið heila þjóð að óreiðumönnum og lokar þeim leiðum sem við höfum til að vinna þjóðina út úr atvinnuleysinu og á ný til þeirra lífskjara og velferðar sem við viljum. Börnin okkar fá þá í arf lokað þjóðfélag hafta og skammtana. Því ber okkur að bíta á jaxlinn og einbeita okkur að því að vinna okkur út úr vandanum á sem stystum tíma með verðmætasköpun og skjaldborg um öryggisnet sem ver þá sem verst verða úti. Indíánarnir eða kúrekarnir?Mótmæli Fyrir utan félagsfund Samfylkingarinnar í Reykjavík Greinarhöfundur segir að tímar réttlátrar reiði séu því miður einnig tímar lýðskrumara sem vilji beita henni fyrir vagn sinn. Markaðurinn/Anton BrinkÍ minni æsku var spurt hvort maður héldi með kúrekunum eða indíánunum. Nú virðist vitrænni umræðu um verkefni dagsins drepið á dreif með því að spyrja fólk hvort það haldi með útrásarvíkingunum eða stjórnvöldum. Fyrir hverja nýja vísbendingu um að stjórnvöld eða eftirlitsaðilar hafi sofið á verðinum eru dregin fram meint lögbrot og siðleysi í viðskiptum. Í stað þess að fólk geti treyst því að málefni fjármálakerfisins séu gerð skipulega upp og öll vafasöm mál rannsökuð og fái rétta málsmeðferð er verið að leka út smjörsteiktum klípum. Myndi sannað misferli einhverra viðskiptajöfra réttlæta aðgerðaleysi stjórnvalda andspænis ofvöxnu fjármálakerfi? Eða væri staðfesting á því að sama aðgerðaleysi hafi ráðið úrslitum um að svo illa fór, þar með réttlæting á öllum viðskiptaháttum síðustu ára? Líklegast er að svo víðtækt kerfishrun eigi rætur í samspili margra þátta þar sem ábyrgðin liggur víða. Hluti þeirra sem báru ábyrgð hefur axlað hana samkvæmt lögmálum markaðarins með eigna- og atvinnumissi. Aðrir eru enn ósnortnir. En tímar réttlátrar reiði eru því miður einnig tímar lýðskrumara sem vilja beita henni fyrir vagn sinn. Léttvægir FlokkshagsmunirÉg hef mótmælt því forystuleysi ríkisstjórnar og stjórnarandstöðu að hafa ekki lýst því afdráttarlaust yfir að fara eigi þá leið sem mörkuð var í samvinnu við AGS og standa við skuldbindingar okkar í þágu opins samfélags. Ég mótmæli því ábyrgðarleysi að segja að hægt sé að sleppa við afleiðingarnar af efnahagsstefnu og lántökum síðustu ára með því að neita bara að borga. Slíkt myndi hneppa börnin okkar í fátæktarfjötra sem áratugi gæti tekið að brjótast út úr. Ég mun mótmæla hverri þeirri ríkisstjórn og flokki sem ekki vinnur ötullega og af heilindum að þessum málum. Andspænis verkefnum dagsins, alþjóðlegu vantrausti á Íslandi, gjaldþrotum fyrirtækja og atvinnu- og eignamissi fjölskyldna, verða flokkshagsmunir harla léttvægir. Stórfiskar í lítilli tjörn?Sá beigur blundar í mér að skorturinn á skýrri leiðsögn stafi af því að þrátt fyrir Viljayfirlýsinguna til AGS og samninga við önnur ríki sé enn hikað. Andspænis risavöxnum skuldbindingum er ábyrgðarleysi freistandi útleið, ekki síst ef því fylgir lýðhylli. Við megum ekki gleyma því að í öllum lokuðum samfélögum eru ákveðnir hópar eða flokkar sem tryggja sér og sínum bæði umtalsverð völd og velsæld með því að vera stórir fiskar í nógu lítilli tjörn og ráða útdeilingu gæðanna. Vonandi kemst enginn til áhrifa með slíka drauma. En ef það er boðleg pólitík að segja að við getum sleppt lántökunum, gerst yfirlýst óreiðuþjóð án afleiðinga fyrir atvinnulífið og um leið aukið útgjöld ríkisins gæti ég hæglega hellt mér í stjórnmál. Mín fyrsta stefnuskrá hljóðar þá svona: Ég lofa því að þið fáið allt sem hinir bjóða og að auki ókeypis ís fyrir alla á sunnudögum. Dætur mínar taka reikninginn seinna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Markaðir Mest lesið Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson Skoðun Við lifum á tíma fasisma Una Margrét Jónsdóttir Skoðun Gagnslausa fólkið Þröstur Friðfinnsson Skoðun Allt mun fara vel Bjarni Karlsson Skoðun Normið á ekki síðasta orðið Katrín Íris Sigurðardóttir Skoðun Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annað? Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Kolefnishlutleysi eftir 15 ár? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Hinir miklu lýðræðissinnar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Við megum ekki tapa leiknum utan vallar Eysteinn Pétur Lárusson skrifar Skoðun Börnin heyra bara sprengjugnýinn Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Gagnslausa fólkið Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar Skoðun Allt mun fara vel Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Normið á ekki síðasta orðið Katrín Íris Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annað? Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Við lifum á tíma fasisma Una Margrét Jónsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hinir miklu lýðræðissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Kolefnishlutleysi eftir 15 ár? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Sjá meira
Ég mótmæli því að við stefnum tækifærum barnanna okkar til að búa við góð lífskjör og öflugt velferðar- og menntakerfi í hættu með ábyrgðarleysi í kjölfar fjármálakreppunnar. Þess vegna eru mínar kröfur í mótmælunum fáar en efnislegar og óháðar ríkisstjórnarmynstri. Ég krefst þess að stjórnvöld, framfylgi hratt og fumlaust þeirri aðgerðaáætlun sem sett var fram í Viljayfirlýsingu ríkisstjórnar til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins til að leysa hér úr bráðri gjaldeyris- og fjármálakreppu og skapi þannig eðlilegar forsendur fyrir tekjuöflun þjóðarinnar, atvinnu og velferð með endurreisn atvinnulífs og utanríkisviðskipta. Þjóðin þarf að þekkja markmiðið, verkáætlunina og hver ber pólitíska og faglega ábyrgð á hverju skrefi. Árangur næst aðeins ef allir gerendur innan stjórnkerfisins eru valdir til verka á grundvelli hæfni og þekkingar. Þannig eflum líka við traust umheimsins. Yfirlýsing um aðildarumsókn að ESB og upptöku evru þjónar sama hlutverki og svarar þeirri brennandi spurningu hver framtíðin sé í peningamálum þjóðarinnar. Framtíðarsýn og trúverðug áætlun er forsenda þess að afstýra fjármagnsflótta. Stöndum við skuldbindingarGanga verður skipulega til samninga við erlenda fjárfesta sem eiga hundruð milljarða inni í krónunni um skipti á bréfum sínum og erlendum eignum lífeyrissjóða og banka framhjá gjaldeyrismarkaði svo hægt sé að afnema gjaldeyrishöftin en það er m.a. forsenda þess að við getum fengið hingað erlendar fjárfestingar í náinni framtíð. Ganga verður frá samningum við erlenda kröfuhafa í bú gömlu bankanna og vegna skuldbindinga Íslendinga gagnvart innstæðutryggingum á EES svæðinu til að tryggja opna greiðslumiðlun til og frá landinu og gera það mögulegt að alþjóðlegir lánsfjármarkaðir opnist Íslandi á ný. Lokun þeirra til lengri tíma þýddi stöðnun í atvinnulífi og þar með ómælda lífskjara- og velferðarskerðingu. Eigingirni að borga ekkiÍ mínum huga væri það hámark eigingirninnar og tillitsleysi gagnvart börnunum mínum að velta byrðunum af Hrunadansi minnar kynslóðar yfir á þau með því að neita að standa við þær skuldbindingar sem við stofnuðum til. Þær eru þekktar og útlistaðar í Viljayfirlýsingunni til AGS. Því fer fjarri að ætlunin sé að borga allar kröfur enda meginmarkmiðið að gæta jafnræðis og fá alþjóðlega viðurkenningu á uppgjörsleiðinni, jafnvel þótt kröfuhafar fái bara brot af sínum kröfum greiddar úr búum gömlu bankanna. Sú leið að borga ekki einhverjar ótilgreindar skuldbindingar, sem ég hef m.a. heyrt bæði Davíð Oddsson, formann stjórnar Seðlabankans, og Steingrím Sigfússon, formann VG, ýja að, er væntanlega til þess hugsuð að létta byrðum af okkur á nokkrum næstu árum en gerir um leið heila þjóð að óreiðumönnum og lokar þeim leiðum sem við höfum til að vinna þjóðina út úr atvinnuleysinu og á ný til þeirra lífskjara og velferðar sem við viljum. Börnin okkar fá þá í arf lokað þjóðfélag hafta og skammtana. Því ber okkur að bíta á jaxlinn og einbeita okkur að því að vinna okkur út úr vandanum á sem stystum tíma með verðmætasköpun og skjaldborg um öryggisnet sem ver þá sem verst verða úti. Indíánarnir eða kúrekarnir?Mótmæli Fyrir utan félagsfund Samfylkingarinnar í Reykjavík Greinarhöfundur segir að tímar réttlátrar reiði séu því miður einnig tímar lýðskrumara sem vilji beita henni fyrir vagn sinn. Markaðurinn/Anton BrinkÍ minni æsku var spurt hvort maður héldi með kúrekunum eða indíánunum. Nú virðist vitrænni umræðu um verkefni dagsins drepið á dreif með því að spyrja fólk hvort það haldi með útrásarvíkingunum eða stjórnvöldum. Fyrir hverja nýja vísbendingu um að stjórnvöld eða eftirlitsaðilar hafi sofið á verðinum eru dregin fram meint lögbrot og siðleysi í viðskiptum. Í stað þess að fólk geti treyst því að málefni fjármálakerfisins séu gerð skipulega upp og öll vafasöm mál rannsökuð og fái rétta málsmeðferð er verið að leka út smjörsteiktum klípum. Myndi sannað misferli einhverra viðskiptajöfra réttlæta aðgerðaleysi stjórnvalda andspænis ofvöxnu fjármálakerfi? Eða væri staðfesting á því að sama aðgerðaleysi hafi ráðið úrslitum um að svo illa fór, þar með réttlæting á öllum viðskiptaháttum síðustu ára? Líklegast er að svo víðtækt kerfishrun eigi rætur í samspili margra þátta þar sem ábyrgðin liggur víða. Hluti þeirra sem báru ábyrgð hefur axlað hana samkvæmt lögmálum markaðarins með eigna- og atvinnumissi. Aðrir eru enn ósnortnir. En tímar réttlátrar reiði eru því miður einnig tímar lýðskrumara sem vilja beita henni fyrir vagn sinn. Léttvægir FlokkshagsmunirÉg hef mótmælt því forystuleysi ríkisstjórnar og stjórnarandstöðu að hafa ekki lýst því afdráttarlaust yfir að fara eigi þá leið sem mörkuð var í samvinnu við AGS og standa við skuldbindingar okkar í þágu opins samfélags. Ég mótmæli því ábyrgðarleysi að segja að hægt sé að sleppa við afleiðingarnar af efnahagsstefnu og lántökum síðustu ára með því að neita bara að borga. Slíkt myndi hneppa börnin okkar í fátæktarfjötra sem áratugi gæti tekið að brjótast út úr. Ég mun mótmæla hverri þeirri ríkisstjórn og flokki sem ekki vinnur ötullega og af heilindum að þessum málum. Andspænis verkefnum dagsins, alþjóðlegu vantrausti á Íslandi, gjaldþrotum fyrirtækja og atvinnu- og eignamissi fjölskyldna, verða flokkshagsmunir harla léttvægir. Stórfiskar í lítilli tjörn?Sá beigur blundar í mér að skorturinn á skýrri leiðsögn stafi af því að þrátt fyrir Viljayfirlýsinguna til AGS og samninga við önnur ríki sé enn hikað. Andspænis risavöxnum skuldbindingum er ábyrgðarleysi freistandi útleið, ekki síst ef því fylgir lýðhylli. Við megum ekki gleyma því að í öllum lokuðum samfélögum eru ákveðnir hópar eða flokkar sem tryggja sér og sínum bæði umtalsverð völd og velsæld með því að vera stórir fiskar í nógu lítilli tjörn og ráða útdeilingu gæðanna. Vonandi kemst enginn til áhrifa með slíka drauma. En ef það er boðleg pólitík að segja að við getum sleppt lántökunum, gerst yfirlýst óreiðuþjóð án afleiðinga fyrir atvinnulífið og um leið aukið útgjöld ríkisins gæti ég hæglega hellt mér í stjórnmál. Mín fyrsta stefnuskrá hljóðar þá svona: Ég lofa því að þið fáið allt sem hinir bjóða og að auki ókeypis ís fyrir alla á sunnudögum. Dætur mínar taka reikninginn seinna.
Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar
Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar