Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar 26. júlí 2025 11:00 Druslugangan er vettvangur þar sem reiði og ást mætast í einni stórri samstöðugöngu. Við mótmælum því að kynferðisofbeldi sé enn partur af daglegu lífi meira en helmings fólks í heiminum. Við mótmælum því að konum og kvárum sem lenda í ofbeldi sé kennt um það vegna klæðaburðar og smættuð í orð eins og druslur - þess vegna erum við öll druslur. Í ár, eins og fyrri ár, göngum við fyrir þau sem ekki hafa stigið fram og sagt frá, fyrir þau sem ákváðu að kæra ekki, fyrir þau sem kærðu, fyrir öll kyn og öll þau sem orðið hafa fyrir kynbundnu ofbeldi og/eða kynferðisofbeldi. Í ár eru liðin 50 ár frá því að íslenskar konur kröfðust breytinga og stöðvuðu samfélagið á Kvennafrídeginum árið 1975, og því hefur árið í ár hlotið titilinn Kvennaár þar sem konur og kvár krefjast endanlegs jafnréttis kynjanna og aðgerða gegn ofbeldi. 30. janúar 2025 markaði formlegt upphaf Kvennaárs, og Kvennaárið hófst með fráfalli einnar öflugustu baráttukonu okkar tíma, Ólöfu Töru, aðeins 34 ára gamalli. Fáir einstaklingar hafa haft jafn djúpstæð áhrif á umræðuna um réttindi þolenda kynbundins ofbeldis á Íslandi og hún. Ólöf var ötul talskona réttlætis, lögfræðingur og baráttumanneskja sem lét verkin tala, jafnvel þegar það þótti ekki alltaf viðeigandi eða þægilegt. Það er ekki þægileg staðreynd að ein af hverjum fjórum konum hafi orðið fyrir ofbeldi á Íslandi, og að sú tala sé mögulega hærri vegna allra þeirra sem ákveða að kæra ekki ofbeldi eða segja ekki frá. Ólöf knúði okkur sömuleiðis til að horfa lengra en einungis á tölfræðina, að ein af hverjum fjórum konum væri meira en bara tala, og rétt tæpum tveimur mánuðum áður en hún kvaddi ræddi hún að hún sjálf yrði kannski einn daginn hluti af tölfræðinni yfir þær konur sem hafa ekki lifað af afleiðingar ofbeldisins sem þær urðu fyrir. Ólöf sagði frá eigin reynslu af ofbeldi í nánu sambandi af hreinskilni sem mörg áttu erfitt með að horfast í augu við - og hún lýsti því með skýrum hætti hvernig réttarkerfið brást henni, rétt eins og það hefur brugðist svo mörgum öðrum. Hún var óhrædd við að benda á kerfisbundna veikleika með tölfræðina að vopni, kalla eftir ábyrgð og þrýsta á breytingar, ekki bara í nafni eigin reynslu, heldur allra þeirra sem hafa fundið sig knúin til að þegja í skugga samfélagslegra viðhorfa og meingallaðs dómskerfis. Fyrir mig sem ungan þolanda, eina af hverjum fjórum, skipti rödd Ólafar sköpum. Hún var fyrirmynd þegar ég hafði hreinlega enga trú á kerfinu og var alls ekki viss um hvert ég gæti leitað. Samtök eins og Öfgar, stofnuð meðal annars af Ólöfu, breyttu hugarfari mínu alfarið. Ég fann að ég var ekki ein, ekki að ýkja eða of viðkvæm. Hún gaf mér leyfi til að vera reið, til að krefjast þess að mér væri trúað, og til að finna fyrir því að það væri pláss fyrir mig í þessari baráttu. Í heimi þar sem þolendur eru oftar en ekki kramdir niður og látnir efast um eigið gildi, var það ómetanlegt. Það er ólýsanlega sárt að manneskja sem helgaði líf sitt því að styrkja aðra hafi ekki sjálf notið nægs öryggis, skilnings eða stuðnings til að lifa af. Það minnir okkur á að baráttan getur verið þungbær byrði og að samfélagið ber ábyrgð á því að búa til rými þar sem fólkið í framlínunni fær að vera manneskjur með tilfinningar, veikleika og þörf fyrir vernd. Þess vegna skiptir máli að heiðra Ólöfu Töru sérstaklega í ár. Ekki aðeins vegna þess sem hún stóð fyrir, heldur fyrir þá þolendur sem hún talaði fyrir. Hún öskraði þegar aðrir þögðu. Hún stóð með þeim sem enginn hlustaði á. Hún gaf okkur verkfæri sem munu nýtast okkur að eilífu og hún á svo sannarlega hluta af heiðrinum að Druslugangan sé yfirhöfuð til hér á Íslandi. Við í skipulagsteymi Druslugöngunnar viljum votta aðstandendum Ólafar okkar dýpstu samúð og allan okkar styrk svo að minning hennar lifi ásamt baráttuanda, því við værum ekki hér án hennar. Fjölmennum í gönguna fyrir Ólöfu og fyrir þau sem hafa ekki lifað af ofbeldið sem þau urðu fyrir. Sjáumst við Hallgrímskirkju klukkan 14:00. Höfundur er meðlimur í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Druslugangan Jafnréttismál Mest lesið Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson Skoðun Skoðun Skoðun Snjall notandi, snjallari gervigreind Agnar Burgess skrifar Skoðun Ráð gegn óhugsandi áhættu Hafsteinn Hauksson,Reynir Smári Atlason skrifar Skoðun Forysta í sjálfbærni á bakslagstímum: Sterk gildi eru enn mikilvægari en áður Dr. Andreas Rasche skrifar Skoðun Fimm ára afmæli Batahúss Agnar Bragason skrifar Skoðun Takk! Borghildur Fjóla Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Um stöðu íslenskukennslu á Íslandi Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Gasa: Löng og torfarin leið til endurreisnar Philippe Lazzarini skrifar Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson skrifar Skoðun Annar í feðradegi…og ég leyfi mér að dreyma Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Orkuskiptin heima og að heiman Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson skrifar Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þak yfir höfuðið er mannréttindi ekki forréttindi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Við erum að vinna fyrir þig Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sofandaháttur Íslands í nýrri iðnbyltingu Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Byggjum fyrir síðustu kaupendur Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Það sem við segjum er það sem við erum Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg bið, fordómar og aðrar hindranir í kerfinu Helga F. Edwardsdóttir skrifar Skoðun Má bjóða þér einelti? Linda Hrönn Bakkmann Þórisdóttir skrifar Skoðun Fyrir hverja eru ákvarðanir teknar? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þá var „útlendingur“ ekki sá sem kom frá framandi heimsálfum Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Kann barnið þitt að hjóla? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ég Íslendingur? En þú? Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
Druslugangan er vettvangur þar sem reiði og ást mætast í einni stórri samstöðugöngu. Við mótmælum því að kynferðisofbeldi sé enn partur af daglegu lífi meira en helmings fólks í heiminum. Við mótmælum því að konum og kvárum sem lenda í ofbeldi sé kennt um það vegna klæðaburðar og smættuð í orð eins og druslur - þess vegna erum við öll druslur. Í ár, eins og fyrri ár, göngum við fyrir þau sem ekki hafa stigið fram og sagt frá, fyrir þau sem ákváðu að kæra ekki, fyrir þau sem kærðu, fyrir öll kyn og öll þau sem orðið hafa fyrir kynbundnu ofbeldi og/eða kynferðisofbeldi. Í ár eru liðin 50 ár frá því að íslenskar konur kröfðust breytinga og stöðvuðu samfélagið á Kvennafrídeginum árið 1975, og því hefur árið í ár hlotið titilinn Kvennaár þar sem konur og kvár krefjast endanlegs jafnréttis kynjanna og aðgerða gegn ofbeldi. 30. janúar 2025 markaði formlegt upphaf Kvennaárs, og Kvennaárið hófst með fráfalli einnar öflugustu baráttukonu okkar tíma, Ólöfu Töru, aðeins 34 ára gamalli. Fáir einstaklingar hafa haft jafn djúpstæð áhrif á umræðuna um réttindi þolenda kynbundins ofbeldis á Íslandi og hún. Ólöf var ötul talskona réttlætis, lögfræðingur og baráttumanneskja sem lét verkin tala, jafnvel þegar það þótti ekki alltaf viðeigandi eða þægilegt. Það er ekki þægileg staðreynd að ein af hverjum fjórum konum hafi orðið fyrir ofbeldi á Íslandi, og að sú tala sé mögulega hærri vegna allra þeirra sem ákveða að kæra ekki ofbeldi eða segja ekki frá. Ólöf knúði okkur sömuleiðis til að horfa lengra en einungis á tölfræðina, að ein af hverjum fjórum konum væri meira en bara tala, og rétt tæpum tveimur mánuðum áður en hún kvaddi ræddi hún að hún sjálf yrði kannski einn daginn hluti af tölfræðinni yfir þær konur sem hafa ekki lifað af afleiðingar ofbeldisins sem þær urðu fyrir. Ólöf sagði frá eigin reynslu af ofbeldi í nánu sambandi af hreinskilni sem mörg áttu erfitt með að horfast í augu við - og hún lýsti því með skýrum hætti hvernig réttarkerfið brást henni, rétt eins og það hefur brugðist svo mörgum öðrum. Hún var óhrædd við að benda á kerfisbundna veikleika með tölfræðina að vopni, kalla eftir ábyrgð og þrýsta á breytingar, ekki bara í nafni eigin reynslu, heldur allra þeirra sem hafa fundið sig knúin til að þegja í skugga samfélagslegra viðhorfa og meingallaðs dómskerfis. Fyrir mig sem ungan þolanda, eina af hverjum fjórum, skipti rödd Ólafar sköpum. Hún var fyrirmynd þegar ég hafði hreinlega enga trú á kerfinu og var alls ekki viss um hvert ég gæti leitað. Samtök eins og Öfgar, stofnuð meðal annars af Ólöfu, breyttu hugarfari mínu alfarið. Ég fann að ég var ekki ein, ekki að ýkja eða of viðkvæm. Hún gaf mér leyfi til að vera reið, til að krefjast þess að mér væri trúað, og til að finna fyrir því að það væri pláss fyrir mig í þessari baráttu. Í heimi þar sem þolendur eru oftar en ekki kramdir niður og látnir efast um eigið gildi, var það ómetanlegt. Það er ólýsanlega sárt að manneskja sem helgaði líf sitt því að styrkja aðra hafi ekki sjálf notið nægs öryggis, skilnings eða stuðnings til að lifa af. Það minnir okkur á að baráttan getur verið þungbær byrði og að samfélagið ber ábyrgð á því að búa til rými þar sem fólkið í framlínunni fær að vera manneskjur með tilfinningar, veikleika og þörf fyrir vernd. Þess vegna skiptir máli að heiðra Ólöfu Töru sérstaklega í ár. Ekki aðeins vegna þess sem hún stóð fyrir, heldur fyrir þá þolendur sem hún talaði fyrir. Hún öskraði þegar aðrir þögðu. Hún stóð með þeim sem enginn hlustaði á. Hún gaf okkur verkfæri sem munu nýtast okkur að eilífu og hún á svo sannarlega hluta af heiðrinum að Druslugangan sé yfirhöfuð til hér á Íslandi. Við í skipulagsteymi Druslugöngunnar viljum votta aðstandendum Ólafar okkar dýpstu samúð og allan okkar styrk svo að minning hennar lifi ásamt baráttuanda, því við værum ekki hér án hennar. Fjölmennum í gönguna fyrir Ólöfu og fyrir þau sem hafa ekki lifað af ofbeldið sem þau urðu fyrir. Sjáumst við Hallgrímskirkju klukkan 14:00. Höfundur er meðlimur í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni.
Skoðun Forysta í sjálfbærni á bakslagstímum: Sterk gildi eru enn mikilvægari en áður Dr. Andreas Rasche skrifar