Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson skrifar 28. október 2024 06:31 Mörgum hefur eflaust þótt eitthvað um að sjá Gunnar Braga í framboði fyrir Miðflokkinn í Norðvesturkjördæmi. Hvers vegna? Jú m.a. af þeirri einföldu ástæðu að Gunnar Bragi var hluti af þeim þingmönnum sem sátu að sumbli á bar og samræður þeirra sem engir utanaðkomandi áttu að heyra voru teknar upp. Einkasamræður á milli fárra einstaklinga. Sem síðar voru birtar í fjölmiðlum, sjónvarpi og að auki fluttar óbreyttar í Borgarleikhúsinu, leikhúsi Reykvíkinga. Til hvers? Jú, til að meiða og kóróna það svo með sýningu í leikhúsi borgarbúa? Þessi aðferð er þekkt þegar koma á höggi á einhvern sem ekki er hægt að koma höggi á með öðrum hætti og hefur henni oft verið beitt. Slíkt hefur alltaf haft sömu áhrif. Tekið er upp samtal eða atvik um viðkvæm mál í leyni og þau síðan birt. Eftir því sem einstaklingurinn eða hópurinn er þekktari — því betri tíma í sjónvarpi eða pláss á forsíðum blaða fær málið. Upptaka sem sýnir háttsettan mann leggja í stæði fatlaðra eða greiða ekki í stöðumæli hefur leitt til afsagnar viðkomandi úr embætti svo ekki sé minnst á framhjáhald sem næst á mynd. Þessi aðferð er kunnugleg og augljóslega vel þekkt þeim aðilum sem að upptökunni stóðu. Flestir telja ekki leika vafa á að þessi upptaka var skipulögð og ólögleg. Það er bein og ófyrirleitin aðför að lýðræðinu. Sigmundur Davíð segist vita hver stóð að upptökunni. Kannski er best að láta það liggja því margir hafa verið meiddir í þessu máli. Í stríði gilda Genfarsamningarnir um hvernig fara skuli með stríðsfanga en njósnarar sem eru gripnir eru leiddir beint að gráa veggnum og skotnir. Þarna var óumdeilanlega um njósnir að ræða. Ef refsa á einstaklingum sem segja orð í einkasamtali og eru ekki sögð til að meiða, en meiða engu að síður þar sem þau eru tekin upp, birt og gerð opinber þar sem þau vitandi meiða ... hver ber þá sökina? Við höfum lög til að halda uppi réttlæti en sumt fólk telur sig yfir þau hafið í nafni rétttrúnaðar. Að meiða á kostnað annarra. Þetta mál kemur í raun ekki persónunni Gunnari Braga við eða annarra á umræddum bar. Þetta kemur við alla þjóðina og á hvaða vegferð hún er. Það sem hlýtur að vera verst er dómgreindarleysi Alþingismanna. Að þeir skuli hafa leyft sér að taka málið fyrir í siðanefnd Alþingis og brjóta þannig stjórnarskrá Íslands. Hér á jú að vera málfrelsi, a.m.k. í einkasamræðum! Að auki tel ég að fæstir muni hvað sagt var í þessum upptökum nema þá einstaka langræknir aðilar. Alþingi á að biðja þessa einstaklinga afsökunar og um leið Geir Haarde fyrir eingöngu að sinna starfi sínu. Hugsun Voltaire var lýst með þessi setning: „Ég er ósammála skoðun þinni en ég myndi verja með lífi mínu rétt þinn til að segja hana.“ Fólk á Íslandi sem hefur greindarvísitölu í eða yfir meðallagi sér hvernig þjóðfélagsástand hefur orðið með Woke og #MeToo stefnurnar. Réttlætið á að vera eftirsótt. Því höfum við réttarríki, lög og reglur. En slíkt er fótum troðið. Fólk sem segist ekki ætla að kjósa Miðflokkinn út af þessu máli gerir sig að hálfgerðu athlægi fyrir að vera svo sneytt skynsemi og réttlætiskennd. Enda er Miðflokkurinn viðurkenndur í dag sem stjórnmálaafl með fullan rétt og ætti ekki bara að fá fjölda atkvæða landsmanna heldur að verða leiðandi afl í íslenskum stjórnmálum með forsætisráðuneytið undir sínum hatti. Kristrún Frostadóttir í Samfylkingunni hefur einnig með málflutningi sínum vakið upp spurningar með ummælum sínum um Woke-ismann. Yfirgangurinn og rétttrúnaðurinn er slíkur að maður spyr hvort í landinu búi tvær þjóðir? Það er ekki hægt að samsama sig því fólki sem finnst rétt í lýðræðisríki að svipta fólk lífsviðurværi og tilverurétti fyrir það eitt að segja nokkur orð. Höfundur er fasteignasali Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Miðflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Einar G. Harðarson Mest lesið Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson Skoðun Skoðun Skoðun Fimm ára afmæli Batahúss Agnar Bragason skrifar Skoðun Takk! Borghildur Fjóla Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Um stöðu íslenskukennslu á Íslandi Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Gasa: Löng og torfarin leið til endurreisnar Philippe Lazzarini skrifar Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson skrifar Skoðun Annar í feðradegi…og ég leyfi mér að dreyma Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Orkuskiptin heima og að heiman Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson skrifar Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þak yfir höfuðið er mannréttindi ekki forréttindi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Við erum að vinna fyrir þig Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sofandaháttur Íslands í nýrri iðnbyltingu Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Byggjum fyrir síðustu kaupendur Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Það sem við segjum er það sem við erum Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg bið, fordómar og aðrar hindranir í kerfinu Helga F. Edwardsdóttir skrifar Skoðun Má bjóða þér einelti? Linda Hrönn Bakkmann Þórisdóttir skrifar Skoðun Fyrir hverja eru ákvarðanir teknar? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þá var „útlendingur“ ekki sá sem kom frá framandi heimsálfum Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Kann barnið þitt að hjóla? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ég Íslendingur? En þú? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Samkeppni um hagsæld Ríkarður Ríkarðsson skrifar Skoðun Inngilding – eða aðskilnaður? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Húsnæðispakki fyrir unga fólkið og framtíðina Anna María Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Mörgum hefur eflaust þótt eitthvað um að sjá Gunnar Braga í framboði fyrir Miðflokkinn í Norðvesturkjördæmi. Hvers vegna? Jú m.a. af þeirri einföldu ástæðu að Gunnar Bragi var hluti af þeim þingmönnum sem sátu að sumbli á bar og samræður þeirra sem engir utanaðkomandi áttu að heyra voru teknar upp. Einkasamræður á milli fárra einstaklinga. Sem síðar voru birtar í fjölmiðlum, sjónvarpi og að auki fluttar óbreyttar í Borgarleikhúsinu, leikhúsi Reykvíkinga. Til hvers? Jú, til að meiða og kóróna það svo með sýningu í leikhúsi borgarbúa? Þessi aðferð er þekkt þegar koma á höggi á einhvern sem ekki er hægt að koma höggi á með öðrum hætti og hefur henni oft verið beitt. Slíkt hefur alltaf haft sömu áhrif. Tekið er upp samtal eða atvik um viðkvæm mál í leyni og þau síðan birt. Eftir því sem einstaklingurinn eða hópurinn er þekktari — því betri tíma í sjónvarpi eða pláss á forsíðum blaða fær málið. Upptaka sem sýnir háttsettan mann leggja í stæði fatlaðra eða greiða ekki í stöðumæli hefur leitt til afsagnar viðkomandi úr embætti svo ekki sé minnst á framhjáhald sem næst á mynd. Þessi aðferð er kunnugleg og augljóslega vel þekkt þeim aðilum sem að upptökunni stóðu. Flestir telja ekki leika vafa á að þessi upptaka var skipulögð og ólögleg. Það er bein og ófyrirleitin aðför að lýðræðinu. Sigmundur Davíð segist vita hver stóð að upptökunni. Kannski er best að láta það liggja því margir hafa verið meiddir í þessu máli. Í stríði gilda Genfarsamningarnir um hvernig fara skuli með stríðsfanga en njósnarar sem eru gripnir eru leiddir beint að gráa veggnum og skotnir. Þarna var óumdeilanlega um njósnir að ræða. Ef refsa á einstaklingum sem segja orð í einkasamtali og eru ekki sögð til að meiða, en meiða engu að síður þar sem þau eru tekin upp, birt og gerð opinber þar sem þau vitandi meiða ... hver ber þá sökina? Við höfum lög til að halda uppi réttlæti en sumt fólk telur sig yfir þau hafið í nafni rétttrúnaðar. Að meiða á kostnað annarra. Þetta mál kemur í raun ekki persónunni Gunnari Braga við eða annarra á umræddum bar. Þetta kemur við alla þjóðina og á hvaða vegferð hún er. Það sem hlýtur að vera verst er dómgreindarleysi Alþingismanna. Að þeir skuli hafa leyft sér að taka málið fyrir í siðanefnd Alþingis og brjóta þannig stjórnarskrá Íslands. Hér á jú að vera málfrelsi, a.m.k. í einkasamræðum! Að auki tel ég að fæstir muni hvað sagt var í þessum upptökum nema þá einstaka langræknir aðilar. Alþingi á að biðja þessa einstaklinga afsökunar og um leið Geir Haarde fyrir eingöngu að sinna starfi sínu. Hugsun Voltaire var lýst með þessi setning: „Ég er ósammála skoðun þinni en ég myndi verja með lífi mínu rétt þinn til að segja hana.“ Fólk á Íslandi sem hefur greindarvísitölu í eða yfir meðallagi sér hvernig þjóðfélagsástand hefur orðið með Woke og #MeToo stefnurnar. Réttlætið á að vera eftirsótt. Því höfum við réttarríki, lög og reglur. En slíkt er fótum troðið. Fólk sem segist ekki ætla að kjósa Miðflokkinn út af þessu máli gerir sig að hálfgerðu athlægi fyrir að vera svo sneytt skynsemi og réttlætiskennd. Enda er Miðflokkurinn viðurkenndur í dag sem stjórnmálaafl með fullan rétt og ætti ekki bara að fá fjölda atkvæða landsmanna heldur að verða leiðandi afl í íslenskum stjórnmálum með forsætisráðuneytið undir sínum hatti. Kristrún Frostadóttir í Samfylkingunni hefur einnig með málflutningi sínum vakið upp spurningar með ummælum sínum um Woke-ismann. Yfirgangurinn og rétttrúnaðurinn er slíkur að maður spyr hvort í landinu búi tvær þjóðir? Það er ekki hægt að samsama sig því fólki sem finnst rétt í lýðræðisríki að svipta fólk lífsviðurværi og tilverurétti fyrir það eitt að segja nokkur orð. Höfundur er fasteignasali