Nei takk!! Helga María Guðmundsdóttir skrifar 26. júní 2015 14:01 Ég er alveg sannfærð um að á næstu dögum eiga enn fleiri hjúkrunarfræðingar eftir að segja upp störfum og stórefast ég um að einhver sé búinn að draga sína uppsögn til baka þrátt fyrir undirritun samninga. Ég mun ekki samþykkja þessa litlu hækkun og finnst mér þetta farið að vera „prinsip“-mál. Enn og aftur er verið að reyna að sannfæra okkur um að við séum ekki mikils virði og fer þetta að verða langþreytandi. Það eitt getur verið næg ástæða fyrir því að hjúkrunarfræðingar dragi ekki uppsögn sína til baka þrátt fyrir að góðir samningar náist. Þegar launin eru þetta lág þarf mun hærri prósentutölu til þess að hún skili sér í krónufjölda. Þessi 18,6% hækkun þýðir 20.000kr launahækkun fyrir mig fyrsta árið og samtals 62.000kr launahækkun á 4 árum sem er nú ekki mikið. Búið er að hóta verðbólgu í landinu öllu ef mín starfsgrein fær launahækkun en lofað er hagvexti þegar stjórnarformenn hækka sín laun. Þótt að við erum vön að bera mikla ábyrgð þá er hagkerfi landsins ekki á mínum herðum. Ríkið ber ábyrgð á rekstri heilbrigðiskerfisins ekki við starfsmennirnir enda getum við gengið út úr þessum aðstæðum. Ég veit ekki hvaða plön hafa verið gerð fyrir heilbrigðiskerfið á Íslandi og ég er ekki viss um að það sé til plan B fyrir reksturinn ef hundruðir hjúkrunarfræðinga segja upp. En eitt er víst að ekki er hægt að tryggja öryggismönnun ef starfsmenn eru ekki til staðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Verkfall 2016 Mest lesið Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson Skoðun Skoðun Skoðun Forysta í sjálfbærni á bakslagstímum: Sterk gildi eru enn mikilvægari en áður Dr. Andreas Rasche skrifar Skoðun Fimm ára afmæli Batahúss Agnar Bragason skrifar Skoðun Takk! Borghildur Fjóla Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslandsklukkan: Markleysa frá upphafi Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Um stöðu íslenskukennslu á Íslandi Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Gasa: Löng og torfarin leið til endurreisnar Philippe Lazzarini skrifar Skoðun Pops áttu p? Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ríkisstjórnin hækkar leigu stúdenta Arent Orri J. Claessen,Viktor Pétur Finnsson skrifar Skoðun Annar í feðradegi…og ég leyfi mér að dreyma Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Orkuskiptin heima og að heiman Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson skrifar Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þak yfir höfuðið er mannréttindi ekki forréttindi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Við erum að vinna fyrir þig Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sofandaháttur Íslands í nýrri iðnbyltingu Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Byggjum fyrir síðustu kaupendur Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Það sem við segjum er það sem við erum Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg bið, fordómar og aðrar hindranir í kerfinu Helga F. Edwardsdóttir skrifar Skoðun Má bjóða þér einelti? Linda Hrönn Bakkmann Þórisdóttir skrifar Skoðun Fyrir hverja eru ákvarðanir teknar? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þá var „útlendingur“ ekki sá sem kom frá framandi heimsálfum Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Kann barnið þitt að hjóla? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ég Íslendingur? En þú? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Samkeppni um hagsæld Ríkarður Ríkarðsson skrifar Skoðun Inngilding – eða aðskilnaður? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Sjá meira
Ég er alveg sannfærð um að á næstu dögum eiga enn fleiri hjúkrunarfræðingar eftir að segja upp störfum og stórefast ég um að einhver sé búinn að draga sína uppsögn til baka þrátt fyrir undirritun samninga. Ég mun ekki samþykkja þessa litlu hækkun og finnst mér þetta farið að vera „prinsip“-mál. Enn og aftur er verið að reyna að sannfæra okkur um að við séum ekki mikils virði og fer þetta að verða langþreytandi. Það eitt getur verið næg ástæða fyrir því að hjúkrunarfræðingar dragi ekki uppsögn sína til baka þrátt fyrir að góðir samningar náist. Þegar launin eru þetta lág þarf mun hærri prósentutölu til þess að hún skili sér í krónufjölda. Þessi 18,6% hækkun þýðir 20.000kr launahækkun fyrir mig fyrsta árið og samtals 62.000kr launahækkun á 4 árum sem er nú ekki mikið. Búið er að hóta verðbólgu í landinu öllu ef mín starfsgrein fær launahækkun en lofað er hagvexti þegar stjórnarformenn hækka sín laun. Þótt að við erum vön að bera mikla ábyrgð þá er hagkerfi landsins ekki á mínum herðum. Ríkið ber ábyrgð á rekstri heilbrigðiskerfisins ekki við starfsmennirnir enda getum við gengið út úr þessum aðstæðum. Ég veit ekki hvaða plön hafa verið gerð fyrir heilbrigðiskerfið á Íslandi og ég er ekki viss um að það sé til plan B fyrir reksturinn ef hundruðir hjúkrunarfræðinga segja upp. En eitt er víst að ekki er hægt að tryggja öryggismönnun ef starfsmenn eru ekki til staðar.
Skoðun Forysta í sjálfbærni á bakslagstímum: Sterk gildi eru enn mikilvægari en áður Dr. Andreas Rasche skrifar