„Ég heillast af hættunni“

Eyrún Lydía hefur komið víða við og birtust myndir frá henni meðal annars hjá virta tískutímaritinu Vogue í fyrra. Blaðamaður ræddi við hana um starfið.

Ákvað að gefa Íslandi annan séns

„Ég byrjaði að taka myndir í kringum 2016 þegar ég var nýbyrjuð sem leiðsögumaður og upplifði Ísland allt í einu með nýjum augum. 

Ég lærði jöklaleiðsögn á þessum tíma og upplifði það að vera á jöklum í fyrsta skipti,“ segir Eyrún Lydía og líf hennar breyttist í kjölfarið.

„Mig hafði lengi langað til að flytja erlendis og ég ætlaði bara vinna til að safna mér pening og flytja út. En þarna voru ákveðin kaflaskipti. Ég ákvað að gefa Íslandi annan séns.

Ég hafði ferðast um allan heim, en þarna fyrst áttaði ég mig á því hversu ótrúlega fallegt landið okkar er.“

Eins og nýr heimur hefði opnast

Hún segist alltaf hafa verið með símann á lofti en á endanum dugði það ekki, hana langaði að geta tekið betri og fallegri myndir, í betri gæðum líka.

„Þannig ég keypti mína fyrstu alvöru myndavél og það var eins og nýr heimur hefði opnast. Þar byrjaði ljósmynda ævintýrið mitt fyrir alvöru. 

Ég er allavega enn þá á Íslandi í dag með myndavélina á lofti og finnst eins og ég sé á réttri braut í lífinu.“

Tvær ástríður í eitt

Eyrún Lydía er það sem kallast ævintýraljósmyndari og segist í upphafi sérstaklega hafa sótt í það að eyða tíma utandyra og taka myndir af því sem hún sá.

„Ég þurfti ekki meira, ég var svo ánægð. Svo það þróaðist einhvern veginn og ég fór að blanda saman mínum tveim ástríðum, útivist og sportinu sem því fylgir og því að fanga eitthvað spennandi. 

Ég er stöðugt á ferðinni, oft í krefjandi aðstæðum, til að ná augnablikum sem fólk sér sjaldan.“

Innblásturinn kemur fyrst og fremst  til hennar frá jöklunum, síbreytilegu íslensku veðráttunni og landslagi sem getur bæði heillað og ógnað.

„Sem jöklaleiðsögumaður fæ ég að sjá náttúruna frá sjónarhorni sem fæstir upplifa, djúpt inn á ísnum, í breyttum aðstæðum og á stöðum sem krefjast reynslu, þekkingar og öryggis. 

Mér finnst svo gaman að taka myndir af til dæmis ísklifurmanni að klifra upp á ísjaka á frosnu jökullóni þar sem ég er hangandi í línu sjálf. Eða af hnúfubak þar sem ég þurfti að fríkafa til að ná mynd af honum. 

Ég heillast af hættunni, það er eitthvað svo fallegt við hana.“

Vill fá fólk til að finna ævintýraþrá

Þegar allt kemur til alls segir hún að þetta snúist um að fanga tilfinninguna.

„Hvort sem það sé kraftinn í jöklunum, kyrrðina í náttúrunni eða mannlegu upplifunina í þessum aðstæðum. Það fær fólk til spyrja mig: Varstu ekki hrædd? sem er einmitt það sem ég er að reyna ná fram.

Að segja sögur úr náttúrunni á þann hátt sem fær fólk til að finna fyrir ævintýraþránni sjálft, það er ævintýraljósmyndun fyrir mér.“

Sturlað að hafa verið í Vogue

Aðspurð hvernig það kom til að hún hafi fengið myndir sínar birtar í Vogue segir Eyrún Lydía að minnstu hafi munað að hún hefði misst af tækifærinu.

„Þau höfðu samband við mig, ég hélt fyrst þetta væri nú bara einhver ruslpóstur en er afskaplega ánægð í dag ég hafi ekki hent honum, segir hún og hlær.

Einhver hjá Vogue hafði fundið myndirnar mínar á Instagram og þau langaði að birta þær ásamt því að taka viðtal við mig og sýna myndir af Íslandi. Ég hélt þetta yrði bara ein blaðsíða og var bara spennt fyrir því.“

Þegar hún fékk blaðið í hendurnar voru þetta tvær ef ekki þrjár opnur. 

„Ég er enn þá í dag í sjokki yfir þessu öllu saman en þetta var í fyrsta skipti sem myndirnar mínar komu út á prenti. 

Þetta er eitt af þessum tímaritum sem mér bara datt aldrei í hug að vera í og var ekki á bucket-listanum mínum en ég er svo ánægð að geta sagt: Ég var í Vogue.“

Eitthvað sem hefði aldrei verið gert

Fríköfunarmyndatakan sem Eyrún lauk nýverið við var meðal hennar stærstu verkefna.

„Mig langaði að gera eitthvað öðruvísi, taka mynd af jöklunum á Íslandi á annan hátt og gera eitthvað sem hafði ekki verið gert áður. 

Ég man eftir þessum lónum, inn í sprungum upp á jöklinum, sem koma og fara á vorin og sumrin eftir því sem jökullinn bráðnar og hlýnar í veðri.

Þau myndast jafn hratt og þau hverfa. Mig langaði þess vegna að prófa fara ofan og fríkafa í þetta lón og sjá hvernig það liti út. Þannig byrjaði hugmyndin og þá fór boltinn að rúlla.“

Henni fannst þó ekki nóg að fara bara þarna ofan í og taka mynd.

„Þá myndi fólk ekki alveg skilja hvað ég væri í rauninni að gera og hversu mikil vinna væri á bak við þetta allt saman. 

Ég þyrfti að finna eitthvað módel sem væri jafn klikkað og ég að fara þarna ofan í með mér og fríkafa.“

Heimildarmynd í kringum verkefnið

Hún segir að það hafi ekki verið erfitt að sannfæra Adam Scanlon vin hennar að vera módelið.

„Þá datt mér í hug að það væri náttúrulega best að gera bara smá heimildarmynd í kringum þetta allt saman, til að sýna fólki virkilega hvernig þetta allt var. 

Vinur minn Fabiano Latham er alltaf til í ævintýri og gerir svo tryllt myndbönd að mér fannst hann alveg fullkominn í þetta verkefni. 

Sony Nordic fékk á endanum áhuga á að vera partur af þessu verkefni þar sem ég tek allar myndirnar mínar á Sony. Mér fannst það virkilega gaman.“

Hér má sjá myndbandið:

Öryggið lang mikilvægast

Það tók Eyrúnu Lydíu rúmt ár að skipuleggja þetta allt saman.

„Það tók tíma að finna rétta teymið, réttar aðstæður, réttan búnað og fá leyfi til að gera þetta á öruggan, faglegan og skapandi hátt. 

Tímasetning og veðurspá skiptir líka gríðarlega miklu máli. Við vissum í rauninni ekkert hvað við værum að fara út í.“

Mikilvægasti þátturinn var að sögn Eyrúnar Lydíu öryggi.

„Ég þurfti að treysta á reynsluna mína á jöklum, að meta hvort lónið væri stöðugt og hvernig aðstæður gætu breyst hratt. Þegar ég er ofan í er lítið sem ég get hugsað um annað en að mynda.

Ég vissi því að ég þyrfti að hafa einhvern til að sjá um köfunaröryggið okkar og fylgjast með því hvort lónið væri að tæma sig á meðan við værum í því. Annar þurfti að fylgjast með örygginu upp á jökli, svo að allt væri eins öruggt og hægt væri.“

Mikilvægar æfingar

Þá gat hún verið aðeins rólegri og einbeitt sér að því sem hún gerir best.

„Ég fékk vini mína og gamla vinnufélaga, með margra ára reynslu í þessum geira í það verkefni. Ég er ekki góður fríkafari og vildi því æfa mig fyrir þetta. 

Ég og Adam tókum æfingu í Davíðsgjá í janúar þar sem við fengum beint í æð hvernig þetta yrði, að ég hélt. Að klæða sig í búnaðinn úti, synda í ísköldu jökulvatni og versti parturinn var að fara upp úr og fara úr þessu öllu saman.

Þar gat ég líka fylgst með hvernig myndavélin var í þessum kulda. Ég hef aldrei farið með myndavélina mína í svona kaldar aðstæður.“

Munaði miklu að hafa kajak á kantinum

Þegar þau loksins fundu rétta lónið var aðal hausverkurinn að koma öllum búnaðinum þangað.

„Öllum fríköfunarbúnaðinum, blautbúningum, jöklabúnaði og myndavéladóti. Það tók um klukkutíma að ganga að jöklinum og svo rúmt korter á jökli til að komast að lóninu. 

Við ákváðum því að einn færi á kajak með þyngstu hlutina til að ferja þá yfir að jökulrótum. Það munaði heilmiklu.“

Ferskur vinkill á íslenska náttúru

Þegar uppi er staðið getur Eyrún Lydía varla lýst því hversu góð tilfinningin er að hafa náð þessu draumaverkefni.

„Ég var búin að ímynda mér þetta svo allt of lengi og hafði ekki hugmynd hver útkoman yrði. Ég er svo ótrúlega ánægð með þessar myndir. Þær eru kannski ekki fyrir alla en þær skipta mig svo miklu máli.

Þetta er ákveðinn persónulegur sigur. Ég trúi því eiginlega ekki enn þá að þetta hafi heppnast. 

Það er svo gaman að sjá að það er enn hægt að skapa eitthvað nýtt. Að finna ferskan vinkil á íslensku náttúruna, eitthvað sem enginn hefur gert áður.

Það sem stendur upp að sögn Eyrúnar er fyrst og fremst er hversu vel teymið vann saman og hvað þau náðum að gera þetta vel og vandlega.

„Ég er svo þakklát öllum sem komu að þessu verkefni, að hjálpa mér að gera þennan klikkaða draum minn að veruleika,“ segir hún brosandi að lokum.