Hvar á að halda Ólympíuleikana? Björn Berg Gunnarsson skrifar 8. febrúar 2017 12:00 Róm, Boston og Hamborg hafa dregið til baka umsóknir sínar um að halda Ólympíuleikana árið 2024. Ósló, Stokkhólmur, Kraká og Lviv drógu til baka umsóknir sínar um að halda Vetrarleikana 2022 og íbúar St. Moritz og München höfnuðu umsókn í atkvæðagreiðslu. Ástæðan er fyrst og fremst sú að það borgar sig ekki að halda Ólympíuleika og almenningur er loksins farinn að átta sig á því.Meiriháttar breytingar framundan Auðvitað er gaman að hýsa stórmót. Það er mjög skiljanlegt að stjórnmálamenn og forsvarsmenn íþróttahreyfinga hafi áhuga á allri athyglinni og glimmerinu sem fylgir stórmóti en á undanförnum misserum hafa þeir þurft að hugsa sinn gang vegna þrýstings frá íbúum. Þeir komast ekki lengur upp með taumlaus fjárútlát því pólitíski kostnaðurinn er líka orðinn of mikill. Frá árinu 1960 hefur engri þjóð tekist að halda Ólympíuleika án þess að fara fram úr fjárhagsáætlun. Framúrkeyrslan hefur verið að meðaltali yfir 150% og ónýtt mannvirki, að Ólympíuleikum loknum, molna niður út um allan heim enda í mörgum tilfellum erfitt að finna not fyrir þau. Þetta vita allir sem hýsa næstu leika en samt gerist þetta trekk í trekk og enginn virðist læra af sögunni. Kannski er það eðlilegt þar sem þessi gríðarlega framkvæmd er annað hvert ár sett í hendurnar á fólki sem hefur litla sem enga reynslu af því að hýsa Ólympíuleika. Spurningin er því hvort það sé ekki kominn tími til að gefast upp á núverandi fyrirkomulagi og prófa eitthvað annað?Los Angeles eða Aþena til framtíðar? Alþjóða Ólympíunefndin áttar sig á stöðunni og auðvitað er vandræðalegt að horfa upp á meirihluta umsóknaraðila draga sínar umsóknir til baka. Þar á bæ er talað um mikilvægi þess að ná tökum á kostnaði við leikana og sýna skynsemi en af fenginni reynslu ætti að taka öllu slíku tali með fyrirvara. Sú hugmynd hefur skotið upp kollinum að skynsamlegast væri að finna sumarleikunum varanlegt heimili. Mannvirkin væru þá notuð oftar en einu sinni og leikarnir fengju jafnvel alþjóðlegri blæ. Los Angeles kemur sterklega til greina sem heimili leikanna 2024 sem gætu verið haldnir þar framvegis en vel má færa rök fyrir að Aþena sé hið eina sanna heimili Ólympíuleikana. Stóra spurningin er hins vegar sú hvort vegur þyngra að ný þjóð fái að halda risaveislu á fjögurra ára fresti eða halda leikana alltaf á sama staðnum og gera það skynsamlega.Pistillinn birtist fyrst í Markaðanum, fylgiriti Fréttablaðsins um viðskipti og efnahagsmál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Berg Gunnarsson Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson Skoðun
Róm, Boston og Hamborg hafa dregið til baka umsóknir sínar um að halda Ólympíuleikana árið 2024. Ósló, Stokkhólmur, Kraká og Lviv drógu til baka umsóknir sínar um að halda Vetrarleikana 2022 og íbúar St. Moritz og München höfnuðu umsókn í atkvæðagreiðslu. Ástæðan er fyrst og fremst sú að það borgar sig ekki að halda Ólympíuleika og almenningur er loksins farinn að átta sig á því.Meiriháttar breytingar framundan Auðvitað er gaman að hýsa stórmót. Það er mjög skiljanlegt að stjórnmálamenn og forsvarsmenn íþróttahreyfinga hafi áhuga á allri athyglinni og glimmerinu sem fylgir stórmóti en á undanförnum misserum hafa þeir þurft að hugsa sinn gang vegna þrýstings frá íbúum. Þeir komast ekki lengur upp með taumlaus fjárútlát því pólitíski kostnaðurinn er líka orðinn of mikill. Frá árinu 1960 hefur engri þjóð tekist að halda Ólympíuleika án þess að fara fram úr fjárhagsáætlun. Framúrkeyrslan hefur verið að meðaltali yfir 150% og ónýtt mannvirki, að Ólympíuleikum loknum, molna niður út um allan heim enda í mörgum tilfellum erfitt að finna not fyrir þau. Þetta vita allir sem hýsa næstu leika en samt gerist þetta trekk í trekk og enginn virðist læra af sögunni. Kannski er það eðlilegt þar sem þessi gríðarlega framkvæmd er annað hvert ár sett í hendurnar á fólki sem hefur litla sem enga reynslu af því að hýsa Ólympíuleika. Spurningin er því hvort það sé ekki kominn tími til að gefast upp á núverandi fyrirkomulagi og prófa eitthvað annað?Los Angeles eða Aþena til framtíðar? Alþjóða Ólympíunefndin áttar sig á stöðunni og auðvitað er vandræðalegt að horfa upp á meirihluta umsóknaraðila draga sínar umsóknir til baka. Þar á bæ er talað um mikilvægi þess að ná tökum á kostnaði við leikana og sýna skynsemi en af fenginni reynslu ætti að taka öllu slíku tali með fyrirvara. Sú hugmynd hefur skotið upp kollinum að skynsamlegast væri að finna sumarleikunum varanlegt heimili. Mannvirkin væru þá notuð oftar en einu sinni og leikarnir fengju jafnvel alþjóðlegri blæ. Los Angeles kemur sterklega til greina sem heimili leikanna 2024 sem gætu verið haldnir þar framvegis en vel má færa rök fyrir að Aþena sé hið eina sanna heimili Ólympíuleikana. Stóra spurningin er hins vegar sú hvort vegur þyngra að ný þjóð fái að halda risaveislu á fjögurra ára fresti eða halda leikana alltaf á sama staðnum og gera það skynsamlega.Pistillinn birtist fyrst í Markaðanum, fylgiriti Fréttablaðsins um viðskipti og efnahagsmál.
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun