Leiðbeiningar með hamingjuhjóli Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 20. desember 2016 07:00 Eflaust er það rétt hjá Megasi að ókeypis er allt það sem er best en síðan þarf að greiða dýru verði það sem er verst. En það sem þessi rándýri hryllingur hefur fram yfir okkar ókeypis djásn er að með honum koma ítarlegar leiðbeiningar. Meira að segja tannburstanum fylgja verkfræðilegar lýsingar um notkun. En hvernig snýr maður hamingjuhjólinu? Hver leiðbeinir manni um það? Sá er hljóðlátur meðan ófáir og háværir blekkingarmeistarar leiða hamingjuhjólreiðafólk út í mýri með villuljósum. Hér ættu Neytendasamtökin að grípa inn í og láta hanna leiðbeiningar með hamingjuhjólinu. Þær gætu litið svona út:1) Hamingjuhjólið er ekki framleitt í þrælkunarverksmiðju í Kína heldur hér og nú.2) Hégómafólk ætti að höndla hjólið undir eftirliti, annars er því hætt við að hafa það inni í í stofu og snúa því einungis þegar gesti ber að garði.3) Varast ber að rúlla því um of í bröttum brekkum, því háttarlagi fylgja ótal stundir sem fara í að rúlla því upp aftur, sem er lýjandi.4) Ekki gleðjast þegar springur hjá öðrum, það hleypir illu lofti í dekkið hjá þér.5) Ekki hika við að setja hjól þitt undir vagn sem flytur gott fólk.6) Veldu þér vegferð sem þér sjálfum finnst skemmtilegt að aka, í stað þess að elta fína fólkið.7) Þegar það springur hjá þér skaltu vinda þér umyrðalaust í viðgerðir þó svo virðist í fyrstu sem óhappið sé heiminum að kenna.8) Biddu fólk að færa sig eða beygðu fram hjá því frekar en að aka yfir það.9) Hjólið er aðeins hannað til fólksflutninga yfir hrjóstrugt landslag lífsins. Notist ekki til vöruflutninga. Frekari upplýsingar má finna í ljóðum Megasar. Neytendasamtökin. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Við lifum á tíma fasisma Una Margrét Jónsdóttir Skoðun Kolefnishlutleysi eftir 15 ár? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Hinir miklu lýðræðissinnar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annað? Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Normið á ekki síðasta orðið Katrín Íris Sigurðardóttir Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun
Eflaust er það rétt hjá Megasi að ókeypis er allt það sem er best en síðan þarf að greiða dýru verði það sem er verst. En það sem þessi rándýri hryllingur hefur fram yfir okkar ókeypis djásn er að með honum koma ítarlegar leiðbeiningar. Meira að segja tannburstanum fylgja verkfræðilegar lýsingar um notkun. En hvernig snýr maður hamingjuhjólinu? Hver leiðbeinir manni um það? Sá er hljóðlátur meðan ófáir og háværir blekkingarmeistarar leiða hamingjuhjólreiðafólk út í mýri með villuljósum. Hér ættu Neytendasamtökin að grípa inn í og láta hanna leiðbeiningar með hamingjuhjólinu. Þær gætu litið svona út:1) Hamingjuhjólið er ekki framleitt í þrælkunarverksmiðju í Kína heldur hér og nú.2) Hégómafólk ætti að höndla hjólið undir eftirliti, annars er því hætt við að hafa það inni í í stofu og snúa því einungis þegar gesti ber að garði.3) Varast ber að rúlla því um of í bröttum brekkum, því háttarlagi fylgja ótal stundir sem fara í að rúlla því upp aftur, sem er lýjandi.4) Ekki gleðjast þegar springur hjá öðrum, það hleypir illu lofti í dekkið hjá þér.5) Ekki hika við að setja hjól þitt undir vagn sem flytur gott fólk.6) Veldu þér vegferð sem þér sjálfum finnst skemmtilegt að aka, í stað þess að elta fína fólkið.7) Þegar það springur hjá þér skaltu vinda þér umyrðalaust í viðgerðir þó svo virðist í fyrstu sem óhappið sé heiminum að kenna.8) Biddu fólk að færa sig eða beygðu fram hjá því frekar en að aka yfir það.9) Hjólið er aðeins hannað til fólksflutninga yfir hrjóstrugt landslag lífsins. Notist ekki til vöruflutninga. Frekari upplýsingar má finna í ljóðum Megasar. Neytendasamtökin. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.