Með Claptonúti á engi Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 4. mars 2009 06:00 Dag nokkurn á öndverðum sjöunda áratug síðustu aldar kom ungur maður að tali við stöðvarstjóra á lestarstöð skammt frá Beaulieu á Englandi. Sá ungi bar ekki höfuðið hátt enda hafði hann lognast útaf nóttina áður á drykkjusamkomu á tjaldsvæði í nágrenninu en vaknað síðan glerþunnur og peningalaus úti á engi. Þar að auki var hann búinn að gera í brækurnar og æla yfir sig allan. Menn sem þannig er ástatt fyrir eru ekki líklegir til að ná einhverjum árangri í samningaviðræðum. En stöðvarstjóri sá aumur á þeim unga og hripaði skuldarviðurkenningu svo hann kæmist heim til Ripley. Af hverju í ósköpunum skyldi hann hafa gert það? Hvað fær menn til að treysta einhverjum sem er með allt niðrum sig? Ekki nóg með það heldur lætur hann reyna á þolmörk samferðafólksins sem var almennilega til fara og þurfti að þola návist þessa útataða saurlífsseggs. Stöðvarstjórinn hefur verið meðvitaður um það að skuldir má afskrifa en mannsandann aldrei. Jafnvel þótt hann sé í lægstu skör niðurlægingarinnar. Og oft vill það nú verða þannig að sá sem þekkir lægðirnar fær oft viljann og máttinn til að lyfta mannsandanum í efstu hæðir. Og stöðvarstjórinn hafði á réttu að standa. Lífið er oft eins og rússibani og þó maður rekist á einhvern sem kominn er á fjóra fætur væri manni hollast að staldra við áður en hann er afskrifaður líkt og skuld fyrrverandi auðkýfings. Enda rættist heldur betur úr þessum unga manni, Eric Clapton að nafni, þó vissulega hafi hann lognast út af við sullið nokkrum sinnum síðan. Clapton hefur komist til æðstu metorða enda lyft anda ófárra upp til skýja með tónlist sinni. Hann hefur einnig opnað meðferðarstofnun fyrir vímuefnafíkla og því afeitrað marga sem áttu það á hættu að vakna illa á sig komnir úti á engi. Við Íslendingar erum einmitt núna nývaknaðir úti á engi eftir svakalegt svall og ástandið er ekki upp á marga fiska; kannski nokkrar gulldeplur. Samningsstaða okkar er því svipuð og hjá gítarleikaranum knáa í árdaga. Ég vil því benda sendinefnd Alþjóðagjaldeyrissjóðsins á sjálfsævisögu Erics Clapton, en hún er á tilboði núna, kostar ekki nema átta pund. Einnig geta skilanefndirnar eflaust nálgast íslensku þýðinguna í betri bókabúðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir Skoðun Þeir sem búa til kerfið – svar til Diljár Ámundadóttur Zoega Valgerður Sigurðardóttir Skoðun 90099-22@#MeToo Ívar Halldórsson Skoðun Hættum að fjárfesta í fortíðinni! Andrés Ingi Jónsson Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Það eru allir að greinast með þetta POTS – hvað er það? Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun
Dag nokkurn á öndverðum sjöunda áratug síðustu aldar kom ungur maður að tali við stöðvarstjóra á lestarstöð skammt frá Beaulieu á Englandi. Sá ungi bar ekki höfuðið hátt enda hafði hann lognast útaf nóttina áður á drykkjusamkomu á tjaldsvæði í nágrenninu en vaknað síðan glerþunnur og peningalaus úti á engi. Þar að auki var hann búinn að gera í brækurnar og æla yfir sig allan. Menn sem þannig er ástatt fyrir eru ekki líklegir til að ná einhverjum árangri í samningaviðræðum. En stöðvarstjóri sá aumur á þeim unga og hripaði skuldarviðurkenningu svo hann kæmist heim til Ripley. Af hverju í ósköpunum skyldi hann hafa gert það? Hvað fær menn til að treysta einhverjum sem er með allt niðrum sig? Ekki nóg með það heldur lætur hann reyna á þolmörk samferðafólksins sem var almennilega til fara og þurfti að þola návist þessa útataða saurlífsseggs. Stöðvarstjórinn hefur verið meðvitaður um það að skuldir má afskrifa en mannsandann aldrei. Jafnvel þótt hann sé í lægstu skör niðurlægingarinnar. Og oft vill það nú verða þannig að sá sem þekkir lægðirnar fær oft viljann og máttinn til að lyfta mannsandanum í efstu hæðir. Og stöðvarstjórinn hafði á réttu að standa. Lífið er oft eins og rússibani og þó maður rekist á einhvern sem kominn er á fjóra fætur væri manni hollast að staldra við áður en hann er afskrifaður líkt og skuld fyrrverandi auðkýfings. Enda rættist heldur betur úr þessum unga manni, Eric Clapton að nafni, þó vissulega hafi hann lognast út af við sullið nokkrum sinnum síðan. Clapton hefur komist til æðstu metorða enda lyft anda ófárra upp til skýja með tónlist sinni. Hann hefur einnig opnað meðferðarstofnun fyrir vímuefnafíkla og því afeitrað marga sem áttu það á hættu að vakna illa á sig komnir úti á engi. Við Íslendingar erum einmitt núna nývaknaðir úti á engi eftir svakalegt svall og ástandið er ekki upp á marga fiska; kannski nokkrar gulldeplur. Samningsstaða okkar er því svipuð og hjá gítarleikaranum knáa í árdaga. Ég vil því benda sendinefnd Alþjóðagjaldeyrissjóðsins á sjálfsævisögu Erics Clapton, en hún er á tilboði núna, kostar ekki nema átta pund. Einnig geta skilanefndirnar eflaust nálgast íslensku þýðinguna í betri bókabúðum.