Gripinn með ríf­lega þúsund pillur og reyndi að bíta tollvörð

Í dómi Héraðsdóms Reykjavíkur, sem kveðinn var upp þann 4. desember og birtur í dag, segir að maðurinn hafi verið ákærður fyrir stórfellt fíkniefnalagabrot fyrir innflutning á 1.191 töflu af lyfjum með virku efnunum alprazólam, díazepam, oxýkódon, klónazepam og zolpidem, ætluðum til söludreifingar hér á landi. Töflurnar hafi hann flutt í farangri sínum þegar hann kom til landsins með flugi frá Alicante á Spáni.

Hann hafi einnig verið ákærður fyrir tolla- og lyfjalagabrot, með því að hafa flutt inn 111 töflur með virka efninu quetíapín í sömu ferð.

Hafi glefsað frá sér í varnarskyni

Loks hafi hann verið ákærður fyrir brot gegn valdstjórninni með því að hafa kýlt tollvörð við skyldustörf í vinstri síðu með krepptum hægri hnefa og reynt að bíta hann.

Við aðalmeðferð málsins hafi hann játað að hafa flutt lyfin inn en neitað að það hafi verið í ágóðaskyni. Þá hafi hann neitað sök hvað varðar brot gegn valdstjórninni en játað að hafa „glefsað frá sér í varnarskyni.“

Hann hafi aðallega krafist sýknu en til vara vægustu refsingar sem lög leyfa.

Langvarandi fíknivandi og bágborin geðheilsa

Í niðurstöðuköflum hvað varðar innflutning á fíkniefnunum og hinum lyfjunum segir að komið hafi fram í framburði mannsins sem og dómkvadds geðlæknis að maðurinn hafi lengi átt við fíknivanda að stríða, auk þess sem geðheilsa hans hafi verið bágborin.

Ljóst virðist að maðurinn hafi verið í mikilli neyslu um það leyti sem atvik máls áttu sér stað. Í matsgerð hins dómkvadda matsmanns komi fram það mat hans að miðað við hugarástand mannsins sem lýst hafi verið skömmu eftir atvik málsins og ástand hans þegar mat hans fór fram sé honum til efs að sá verknaður mannsins að flytja inn umrædd efni hafi verið skipulagður innflutningur af hans hálfu. 

Ljóst sé að hann hafi sjálfur verið að misnota þessi efni og því séu meiri líkur en minni á að hending frekar en skipulag hafi ráðið magni þeirra. Matsmaðurinn hafi staðfest þessa skoðun sína fyrir dómi. Þá hafi hann aðspurður fyrir dómi sagt ekki ólíklegt að umrædd efni hefðu dugað manninum til eigin neyslu í tvo til fjóra mánuði.

Ekki sannað að maðurinn hafi ætlað að selja efnin

Maðurinn hafi bæði við rannsókn málsins og fyrir dómi neitað eindregið að umrædd efni hafi verið ætluð til sölu og dreifingar. Framburður hans um þetta fyrir dómi hafi að mati dómsins ekki verið ótrúverðugur. 

Þá sé ekkert annað í gögnum málsins en fjöldi tafla sem maðurinn flutti til landsins sem styðji að innflutningur hafi verið í sölu- og dreifingarskyni. Þegar litið sé til framburðar mannsins og þess sem fram komi í skýrslu hins dómkvadda matsmanns og vitnaskýrslu hans fyrir dómi, svo og gagna málsins, sé það niðurstaða dómsins að ekki hafi verið sýnt fram á að umrædd efni hafi verið ætluð til sölu og dreifingar.

Kýldi tollvörð og reyndi að bíta

Hvað þriðja ákæruliðinn varðar, fyrir brot gegn valdstjórninni, segir í dómnum að maðurinn hafi neitað sök en gengist við því fyrir dómi að hafa „glefsað frá sér í varnarskyni“ þegar tollverðir höfðu af honum afskipti. Þá hafi hann sagt fyrir dómi að hann kynni hafa slegið frá sér umrætt sinn.

Með vísan til vættis tveggja tollvarða var það niðurstaða dómsins að dæma manninn fyrir brot gegn valdstjórninni, með því að hafa slegið annan þeirra og reynt að bíta hann.

Geðlæknir taldi refsingu ekki myndu bera árangur

Í kafla dómsins um ákvörðun refsingar mannsins segir að hann eigi að baki nokkurn sakaferil, sem nái aftur til ársins 2014. Hann hafi margoft gerst sekur um umferðarlagabrot en einnig um fíkniefnalagabrot og auðgunarbrot.

Dómkvaddur matsmaður hafi talið manninn alls ekki hafa verið ófæran um að stjórna gerðum sínum þegar atvik málsins áttu sér stað en á hinn bóginn hafi hann talið að ástand hans hefði þá verið þannig að hann tengdi ekki saman gjörðir sínar og brot með vissu, enda væri í sjúkragögnum ítrekað lýst innsæisleysi hans í ástand sitt í kjölfarið. Hefði ástand hans á verknaðarstundu því verið þannig að refsing bæri ekki árangur.

Dómurinn hafi talið, með vísan til almennra hegningarlaga, að vegna þessa hugarástands mannsins á verknaðarstundu verði væri ekki talið að brot hans hafi verið líkt því eins refsiverð og venjulegt er um sams konar brot.

Í ljósi þessa sé niðurstaða dómsins að hæfileg refsing mannsins sé fangelsi í þrjá mánuði. Eftir atvikum þyki mega fresta fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa að telja haldi ákærði almennt skilorð.

Þá var manninum gert að greiða málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, 1,4 milljónir króna, og annan sakarkostnað, 900 þúsund krónur. Loks var hann dæmdur til að þola upptöku allra lyfjanna.